‘Ga je het me leren, papa?’
Dit meisje heeft een stoere vader en ze weet het. Hij kan mountainbiken als de beste.
Daarom wil ze vandaag de duinen in op haar nieuwe mountainbike. En dan bunkers bekijken natuurlijk, want ‘papa’ weet echt alles over de oorlog.
Juf Jedermann neemt haar petje af voor deze kaal geschoren en getatoeëerde man. Hij houdt zo veel van ‘zijn kleine meid’. Op zijn ene arm staat haar naam en op zijn andere haar geboortedatum. Dat hij van ver komt, letterlijk en figuurlijk, weet ze al een tijdje. Verschrikkelijke ervaringen in Verweggistan hebben alles wat hem lief was, kapot gemaakt, behalve zijn liefde voor haar. Die heeft hem er doorheen gesleept en haar liefde en bewondering houden hem overeind. Ook nu weer.
Uren reist hij met zijn oude mountainbike op sleeptouw om een paar uur bij haar te zijn.
‘Papa. Alle vaders en moeders mogen iets over hun beroep vertellen. Zou jij ook willen komen?’
‘Lieve schat, papa heeft geen beroep meer. ‘
‘Wel waar! Ik heb tegen de juf gezegd dat je een avonturier bent, want je hebt veel avonturen beleefd.’ Hij glimlacht vertederd. Als het begint te regenen, zijn ze net bij de bunkers.
‘Ga jij maar vast schuilen, dan zet ik de fietsen op slot.’
Als ze weer verder willen gaan, ziet ze vlakbij de fietsen iets liggen, half begraven in het zand. Ze raapt het voorxzichtig op.
‘Duits prikkeldraad, uit de oorlog!’, zegt hij bewonderend. ‘Wat een vondst zeg, dat vind je hier niet vaak meer.’
‘Echt waar? Is het echt uit de oorlog?’
Hij knikt en legt geduldig uit waarom het Duits prikkeldraad is. Ze gloeit van trots.
´Mag ik het op school laten zien?’, vraagt ze opgewonden.
‘Houd het maar, jij hebt het tenslotte gevonden.’
Die dag wordt ze dolgelukkig thuis afgeleverd .
Met mountainbike en een stukje prikkeldraad
Nog nagenietend stapt hij de trein weer in om aan de lange terugreis te beginnen.
Mét mountainbike, maar zónder prikkeldraad.
Omdat hij van haar houdt.
