Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Mijn opa heeft ook een vijver’, roept het nieuwe jongetje door de klas. Dolenthousiast en impulsief reageert hij. Hij vergeet zelfs waarmee ze bezig zijn en begint uit te weiden over de vijver van zijn opa. Juf Jedermann vraagt: ‘Kan ik niet beter eerst het verhaal afmaken? De vissen van de boswachter hebben zo’n honger. Daarna kan je nog even verder vertellen.’ ‘Is goed hoor’, bromt hij goedmoedig.

Ze is voor de hele groep een luisteroefening aan het voorlezen, waarbij al vertellend een tekening ontstaat. Heel grappig, want als ze klaar is met tekenen hoe de boswachter loopt om zijn vissen te zoeken, kun je zien wie de vissen uit de vijver van de boswachter heeft gestolen. ‘Wil jíj misschien die vissen voor ons tekenen?’, vraagt ze. Jij weet vast beter hoe ze eruit zien dan ik.’ En Ying tekent trots maar wel een beetje zenuwachtig drie bibberige visjes en de rest van de klas geeft een spontaan applaus als hij klaar is. Hij buigt heel grappig en hij heeft meteen het hart van de klas én de juf gestolen. Daarna luistert hij heel geconcentreerd naar de rest van het verhaal. Vol verbazing kijken ze tenslotte naar de tekening van de reiger die de dief blijkt te zijn. Hoe kan dat nou? ‘Heb je nog zo’n verhaaltje, juf?’ De volgende keer misschien, want Ying wil nog even iets vertellen. Iedereen luistert aandachtig, het lijkt wel of ze aanvoelen hoe belangrijk het voor hem is.  Hij voelt zich daardoor meteen al thuis in zijn nieuwe klas.

Het blijkt een hele lieve, behulpzame, goudeerlijke jongen met een eindeloze hoeveelheid energie, spontaniteit en creativiteit in zich. Hij heeft een hekel aan ruzie en springt zonder nadenken voor iedereen die moeilijkheden heeft in de bres. Maar het mooist van alles is zijn wil om het goed te doen. Hij is ook explosief,  impulsief en onbesuisd, ’t is maar welke kant je wilt zien. Na het jaar met ‘Tijgertje’ oftewel Jan weten haar duo-partner en zij er al aardig mee om te gaan. En als Ying iets doet dat verkeerd uitpakt, biedt hij uit de grond van zijn hart zijn excuses aan: ‘Sorry juf!  of tegen een kind dat pijn heeft: ‘Sorry, sla me maar!’ Juf Jedermann ziet steeds het symbool  Yin en Yang voor zich als ze aan die twee denkt.

Yings gedrag levert wel de nodige strubbelingen op tijdens het overblijven. Al heel snel komt Jenny voorzichtig naar Ying informeren en juf Jedermann spreekt met haar af: ‘Breng hem als het te gortig wordt maar naar de klas met de opmerking ‘De juf heeft gevraagd of jij misschien even tijd hebt om op te ruimen’. Het hele jaar sjouwt en veegt, sorteert en schuift hij en maakt het bord schoon. De klas heeft er nog nooit zo ‘gelikt’ uitgezien. Alleen de plantjes water geven blijft voor het weekhulpje over, want verzopen plantjes zijn net zo zielig als verdroogde en dweilen laten ze liever aan de werkster over, die maakt alleen de vloer maar nat.

Haar duopartner en zij hebben wel een idee wat er aan de hand zou kunnen zijn. De ouders van Ying worden voor een gesprek uitgenodigd. Ze hebben medelijden met die twee, zo gespannen komen ze binnen. ‘Nee, Ying wordt echt niet van school gestuurd, ’t is een lieverd.’ De verbazing staat in hun ogen te lezen, ze hebben wel eens anders gehoord. Ze vragen aan de ouders of ze bereid zijn het boekje over ADHD, dat ze van Jans ouders hebben gekregen, eens door te lezen. Dan kunnen ze een nieuwe afspraak maken. Het boekje is een openbaring, zó herkenbaar! Onmiddellijk wordt via hun huisarts alles in werking gesteld om Ying te laten onderzoeken. En de uitslag brengt eindelijk rust voor drie tot het uiterste gespannen mensen die al zo veel meegemaakt hebben dat ze er niet meer in durfden geloven dat het ooit nog goed zou komen. Dankzij Tijgertje! Zo zie je maar, er is altijd een positieve kant aan een negatieve ervaring, zo gaat dat in het leven: Ying en Jan, eh Yin en Yang.