‘De vader van Rijk en Alice heeft een gesprek aangevraagd’, zegt de ib’er, ‘kun jij er vanmiddag na schooltijd bij zijn of moet ik het aan Evelien vragen? Ik sta niet voor mezelf in.’
‘Wat zeg je nou? Sta je niet voor jezelf in?’, vraagt juf Jedermann verbaasd. ‘Waar ben je bang voor? Dat je hem vermoordt of zo?’
De man heeft het leven van zijn gezin voor de zoveelste keer overhoop gegooid en net zijn tijd in - was het Scheveningen? - uitgediend. Iets waar je als leerkracht niet blij mee bent, maar om hem ervoor te vermoorden gaat wel een beetje ver.
‘Ik ben bang dat ik hem bespring.’, zegt ze half serieus. ‘Sjongejonge, wat een mooie man is dat.’
Juf Jedermann schiet in de lach. Dan moet hij wel heel mooi zijn. Ze is dol op haar man en heeft sinds kort een dochtertje.
‘Nee, ik kom wel, je maakt me nieuwsgierig. Ik ben iets later, want ik moet het CED nog bellen voor morgen.’
Niets vermoedend kijkt ze naar binnen als ze langs het raam loopt .
Wat heeft hij nou toch om zijn hoofd geknoopt? Een T-shirt? Ze heeft nog nooit iemand gezien bij wie een T-shirt om zijn hoofd zó goed staat. Eerlijk gezegd kan ze het alleen maar toejuichen dat hij het daar bewaart, want onder het vestje zonder mouwen vangt ze een glimp op van zijn naakte bovenlijf. Wow, wat een hunk!
De ib’er kijkt haar aan met een blik van Wat heb ik gezegd?
Juf Jedermann’s aandacht wordt steeds afgeleid door allerhande verrukkelijke details.
Zodra de man vertrokken is, bespreken ze eerst elk opgevallen detail in superlatieven. Als ze eindelijk een beetje afgekoeld zijn, ja, het was een héle warme dag, vraagt juf Jedermann: ‘Nu even ter zake, wat heb je opgeschreven, dan kunnen we kijken of we niets vergeten zijn.’
‘Opgeschreven?’ De ib’er kijkt op haar lege formulier.
Ze barsten in lachen uit. Na lang verzinnen komen ze tot de conclusie, dat hij hoopt dat zijn vrouw en kinderen hem vergeven.
Zij hebben het al gedaan, nu thuis nog.
