Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Júffrou-ou-ouw. Júffffffffffff!’

Boven het geroezemoes van de spelende kleuters uit, hoort ze geroep, maar ze kan niet ontdekken waar het vandaan komt. Haar blik schiet de klas rond. Lara, de stagiaire, is met kinderen in de poppenhoek aan het spelen en reageert niet.

‘Júffrouwww’. Het klinkt als een ware doodskreet. Nu kijkt Lara wel op en dan zien ze allebei het betraande gezicht van Rico voor het raampje van de toiletten. ‘Wil jij even op de groep letten?’, zegt ze, ‘er is iets goed mis.’

‘I-i-i-k  r-r-iep je n-nog.’, snikt hij helemaal over zijn toeren.

‘Ja, dat hoorde ik.’, zegt ze verbouwereerd, ‘maar alle kinderen zijn aan het spelen en dan hoor je het niet zo goed.’ Dan glijdt haar blik geschokt over Rico en daarna over de vloer en de wc. Alles zit onder de bruine smurrie. Wat veel voor zo’n klein ventje! En wat stinkt het! Manhaftig probeert ze niet door haar neus te ademen. Ze kan zó haar braakneigingen al nauwelijks onderdrukken.

Alles wat ze nodig heeft is er, alleen geen emmers. ‘Trek jij vast je vieze kleren uit’, zegt ze, ‘dan ga ik even emmers halen.’ Terwijl één emmer vol loopt met warm water, geeft ze Lara een seintje dat het wel even gaat duren. Juf Jedermann grabbelt wat schoon goed bij elkaar en Rico gooit zijn vieze kleren in de andere emmer. Gelukkig kan hij het zelf!

‘We hebben p…  aan de wielen van de tram gesmeerd. Vind je dat niet vies….’, zingt ze zachtjes terwijl ze hem wast. Het is het eerste liedje dat haar te binnenschiet. Zijn gesnik stopt. ‘Wat is een tram, juf? De p… hoeft ze niet uit te leggen. Terwijl ze hem wast, vertelt ze over Rotterdam waar trams rijden. ‘Er zit een soort ‘schuine drop’ op hun dak, voor de stroom.’ Beter weet ze het even niet uit te leggen.

‘Hé, je hebt andere kleren aan.’, zegt Milou*, die net aan de wandel is met Debbie om thee te drinken bij Lara. ‘Ongelukje?’ Milou weet er alles van. ‘Och, kan gebeuren’, zegt ze en de twee meiden schuifelen al weer verder op hun hoge hakken en in veel te grote kleren.

‘Juf, buk eens’, zegt hij en beweegt zijn wijsvinger alsof hij haar naar zich toe wil lokken. Ze bukt niets vermoedend. Hij slaat gauw allebei zijn armen om haar nek en geeft haar een kus. Dan is hij weg, zijn K’nex wacht. ‘Kijk,’, zegt hij trots als er opgeruimd moet worden, ‘ik heb een tram met schuine drop gemaakt. Mag hij op de kast?’ Haar mond valt open van verbazing als ze zijn voertuig ziet, zo goed komt het overeen met haar beschrijving. De lengte liegt er niet om in ieder geval. Die mag zeker op de kast!

‘Waarom heb je het niet aan je onderwijsassistente in spe gevraagd?, zegt de conciërge die de restanten aan het opruimen is. ‘Dat moet ze ook leren hoor. Zijn eigen juf belt zijn moeder. Dat had ook nog gekund.’ Dat is waar, maar in zo’n situatie steek je gewoon je armen uit de mouwen, desnoods met een knijper op je neus.

* http://www.positiefleren.nl/jufjedermann/eigenwijze-of-eigen-wijze-