Juf Jedermann Blogs Met Passie

´Willen jullie soms met mij mee naar huis?’ Ze staat te wachten op het groepje dat steeds weer terugkomt om nog even iets in de klas te doen. ‘Juf, mag ik nog even mijn …’. De woorden zijn lang niet altijd te verstaan, maar het is waarschijnlijk gewoon een smoesje om nog even te kunnen blijven. Er is vast nog niemand thuis door het vroegertje voor de kerstvakantie. ‘Jullie kunnen nu maar beter gaan, want ik ga iets drinken met de juffen en meesters voor we naar huis gaan.’ In een lege klas achterblijven vinden ze niets en met de juf mee naar huis is ook niet zo’n goed idee, dus ze gaan maar. ‘Dag juf. Fijne vakantie en tot volgend jaar!’ en weg zijn ze.

‘Zal ik het bord nog even schoon maken, juf of uw bureau opruimen?’, klinkt er hoopvol naast haar, maar het bord is vlekkeloos schoon en haar bureau onberispelijk. Het hele lokaal is trouwens keurig opgeruimd. De kerstboom is afgetuigd en opgeborgen, de zelfgemaakte versiering is uitgedeeld, de vloer is geveegd, de rotzooi in hun laatjes is eindelijk weer eens mee naar huis of ligt bij het oud papier en de snoeren zitten keurig opgerold in haar tas. Zelfs de raamschildering is er al afgeschrapt, want alleen ‘schone’ ramen worden in de kerstvakantie gezeemd, als ze er tenminste nog inzitten.

 ‘Ga nou maar meis, lekker vakantie joh, dat is toch heerlijk?’ Ze kijkt naar het kleine ding, dat nog even aarzelt en dan gauw haar beide armen stevig om haar heen slaat: ‘Ík zou wel met jou mee willen hoor.’ Juf Jedermann krijgt een brok in haar keel. Wat voor de andere meiden de doorslag gaf om te vertrekken, is voor dit meisje haar liefste  wens: mee met de juf. Het doet haar aan Matilda van Roald Dahl denken. Hoe erg moet het thuis zijn als je liever bij de juf wilt logeren?

‘Hoe lang hebben we vakantie?’ Het klinkt gesmoord ergens net boven haar taille, want ‘tot volgend jaar’ klinkt toch wel heel erg lang. ‘Twee weekjes en het wordt vast een hele fijne vakantie’, zegt ze. ‘Ga je nog wat leuks doen? De verdrietige trek in haar ogen verdwijnt als sneeuw voor de zon als ze even opkijkt om antwoord te geven. Dat is waar ook, ze gaat nog weg met oma en haar vriend, dat was ze bijna vergeten. Als het koppie nog even terug duikt in de ‘smoorstand’ geeft ze de kleine meid spontaan een kus bovenop haar bol. ‘Ga maar lekker genieten dan’, zegt ze, ‘dan ga ik gauw naar het kamertje, anders is alles al op.’ ‘Dat zal heus wel niet, juf. Ze bewaren vast nog wel wat voor je.’ Lachend verlaat ze de school. Gelukkig maar.

‘Tot volgend jaar, juf!’, roept ze nog even voor het raam en huppelt weg. Juf Jedermann kijkt haar na, trekt de lamellen dicht en loopt naar haar collega’s. Eerst even ontspannen met elkaar en dan …. twee weken vrij. Heerlijk, maar het zal wel even wennen zijn zonder ‘haar’ kinderen.