‘Maar is het dan niet mooi?’, vraagt Belinda een beetje verongelijkt. Dat is het zeker. ‘Ja meid, het is prachtig! Duidelijk leesbaar, foutloos lettergebruik, wat dat betreft heb ik geen enkel bezwaar’, zegt juf Jedermann, maar ….’ Ze ziet dat er op Belinda’s lippen ligt: ‘Wat nou ‘maar’?’ Gelukkig heeft ze nog steeds respect voor haar, dus houdt ze haar mond al kijkt ze heel beteuterd. ‘…. er zijn algemene regels voor blokschrift hier op school….. Ik zal eerst moe...

De laatste tijd is de kleine, schichtige Werner nog zenuwachtiger dan normaal en juf Jedermann vraagt zich af waarom. ‘Der Werner maakt zorgen dat hij allein achterblijft.’, vertrouwt zijn moeder haar toe tijdens het rapportgesprek. ‘Zijn Vater ist oud en krank. Ik hoop Arbeit zu vinden, dan kann ik hier bleiben na zijn Tot.’ Ze is jaren geleden uit Duitsland gekomen om als huishoudster bij een veel oudere man te gaan werken. Binnenkort zal daar dus een einde aan komen.  

‘Juf, raa...

‘Juf’, ik ben klaar’, zegt Hayo met een zachte, lijzige stem tegen haar collega en dan weet zijn juf al genoeg. Hij levert zijn opstel in. ‘Dat is snel, Hayo, we zijn nog maar vijf minuten bezig.’ ‘Ja, maar …’, en de rest van zijn woorden vervliegt in de lucht. Hij heeft gewoon niets te zeggen. Ze kijkt even naar hem en dan naar zijn verhaal. ‘Er staat geen titel boven’, zegt ze en stuurt hem terug. Even later staat hij weer voor haar. De titel staat er samen met de zin â€...

‘Schrijven!’, zegt ze blij, als ze het dagprogramma voor de invalklas ziet. ’Schrijven? Blèh’, reageren er een paar als ze enthousiast wil beginnen. Een uitdaging dus, vooral de lettercombinatie die aan de beurt is in het woord ‘bril’, moeilijker kan haast niet. Het wordt tijd dat haar trukendoos opengaat. Glijbaan op, lange kop, bakje voor de regen, hangmat voor mama, hangmat voor de baby, naar beneden, stop!, glijbaan op, naar beneden, stop!, glijbaan op, lange kop en een voetj...

Schrijven is een stokpaardje van juf Jedermann. Vreemd, want toen ze zelf op school zat werd er nooit een stempel bij haar werk gezet en kreeg ze nooit meer dan een ‘zesje min’, zoals haar eigen juf toentertijd de 6 ^– noemde. Het was dan ook een vak waar ze nooit naar uitkeek. Behalve naar een bladzijde met cijfers, want die eindigde meestal met een welverdiende 8 en eindelijk eens een stempel. Helaas kwamen die maar bedroevend weinig voor in het schrijfschrift.

Ze krijgt er toch plezi...