‘Wil jij even bij de kleuters opletten, dan neem ik jouw klas. Je boft, want ze spelen buiten.’

De directeur kijkt haar hoopvol aan. Hoe komen mensen daar toch bij? Toezicht houden lijkt voor buitenstaanders altijd een supermakkelijk en leuk klusje, vooral als het mooi weer is.

Helaas is de praktijk anders door ruzie om speelgoed: te lang op de ‘kar’ of de schommel, of ze willen niet meer met je spelen, iemand heeft je pijn gedaan, je kunstwerk in de zandbak is expres of per ongeluk...

‘Jedje, zou jij de Cito willen afnemen?’ Anke, de kleuterjuf, kijkt haar hoopvol aan.

‘Is goed’, zegt ze, ‘maar ik heb er geen ervaring mee.’

‘Er staat in de handleiding precies wat je moet doen. Wat je mag zeggen en wat juist verboden is.’, legt Anke uit. ‘Er gaat wel wat tijd in zitten.’

Hoeveel tijd weet juf Jedermann gelukkig nog niet. Om problemen voor te zijn neemt ze de handleiding mee naar huis.

De volgende dag start ze met groep 2. Ai, jammer, er zijn een...

Juf Jedermann pakt haar eigen boom en een paar dozen met kerstversiering uit de aula. Er is genoeg. De Sinterklaasknutsels zijn meegegeven en de klas is opgeruimd. Als de kleuters maandag  komen moet het lokaal versierd zijn voor de Kerst.

De kleuterjuffen vertrekken al vrij snel.

‘We gaan, doe jij het alarm erop? Wij maken het zondag af.’

Zelf doet ze het liever vandaag, dan hoeft ze niet in het weekend terug te komen. Ze is zo druk bezig met de kerstboom, dat ze het geklop op h...

‘Júffrou-ou-ouw. Júffffffffffff!’

Boven het geroezemoes van de spelende kleuters uit, hoort ze geroep, maar ze kan niet ontdekken waar het vandaan komt. Haar blik schiet de klas rond. Lara, de stagiaire, is met kinderen in de poppenhoek aan het spelen en reageert niet.

‘Júffrouwww’. Het klinkt als een ware doodskreet. Nu kijkt Lara wel op en dan zien ze allebei het betraande gezicht van Rico voor het raampje van de toiletten. ‘Wil jij even op de groep letten?’, zegt ze, â€...

Wat een leuke meid is die nieuwe kleuter! Ze heeft zwarte krullen, gitzwarte ogen, een zonnig karakter en een licht spraakgebrek, wat haar alleen nog maar schattiger maakt. Juf Jedermann is meteen verkocht. Op de een of andere  manier zijn ze ‘vriendinnen’ geworden zonder dat daar ooit met een woord over gesproken is. 

Het heeft één nadeel. Ze kan niet meer ongemerkt langs de kleuterklas lopen zonder dat Sheila op haar afvliegt. Ze laat alles in de steek als ze de juf in het oog kri...

‘Wil jij vanmorgen even een uurtje bij de kleuters invallen? Dan neem ik jouw klas wel.’, zegt de directeur. Hun juf moet even weg en kleuters ziet hij niet zo zitten.

Het begin van een dag bij kleuters zit zo vol rituelen, dat levert onvoorbereid geen problemen op. Als de absentielijst, de overblijf, het tellen van de kinderen, het dagritme en de dagen van de week achter de rug zijn, is haar een verhaal te binnen geschoten dat ze wel goed bij het thema de Boerderij vindt passen. Het gaa...

‘Oh meiden, ’t is dierendag morgen’, zegt Rita, de nieuwe ib’er  enthousiast, terwijl ze rondgaat met zelfgebakken heerlijkheden bij de koffie ‘omdat ze het zo naar haar zin heeft op school en zo dankbaar is dat iedereen haar steunt.’ Ze weet steeds de juiste snaar te raken. Al laat ze regelmatig een steekje vallen, iedereen geeft haar nu nog het voordeel van de twijfel. ‘Daar moeten we iets leuks mee doen!’, gaat ze verder. Ze kijken elkaar aan. Wat hangt hun nu weer boven he...

‘Nog eens, nog eens’, roepen ze opgewonden door elkaar. Juf jedermann valt in bij de kleuters. Omdat ze nauwelijks ervaring heeft, doet ze gewoon wat ze vroeger met haar eigen zoon heeft gedaan en zingt liedjes die ze van haar moeder leerde. Het blijkt een succes. Vooral de goocheltruc met de twee soldaatjes. Ze kunnen er geen genoeg van krijgen. De soldaatjes komen en gaan wanneer de juf het wil en ze kunnen maar niet ontdekken waar de soldaatjes – twee papiertjes die ze op haar vinger...

‘De juf is denk ik in pyjama!’, hoort ze fluisteren als de kleuters zachtjes binnenkomen en gaan zitten. Juf Jedermann ziet alles. Terwijl ze als moeder van Pien al op het toneelbed ligt, gluurt ze door haar oogharen naar de kleuters om hun reacties te zien en te horen. Haar oranje krulletjes steken boven het dekbed uit terwijl ze zogenaamd nog ligt te slapen. Tot zo ver een makkelijke rol, die voor haar nog wel even mag duren. Het is heerlijk om eens ongegeneerd het grut te kunnen bespio...

Als juf Jedermann de speelschuur openmaakt om het speelgoed te verdelen, ziet ze in de hoek drie paar stelten staan. Geen kind vraagt er om. Ze kijkt er met een schuin oog naar. Kan ze het nog? Ze pakt gauw een paar uit de hoek als iedereen aan het spelen is, maar kleuters zien alles! Wat ga je doen, juf?’ Een paar kleuters die net langs lopen, blijven nieuwsgierig staan. ‘Stelten’, zegt ze. ‘Dat heb ik vroeger vaak gedaan. Ik ben benieuwd of ik het nog kan!’ Stelten, wat is dat nou...

’Is  het zo erg?’, vraagt ze geschrokken. Er is net tijdens de personeelsvergadering bekend gemaakt dat een van haar kleutercollega’s ernstig ziek is en onmiddellijk geopereerd moet worden. Daarna volgt er, om haar gezicht weer toonbaar te maken, een serie  cosmetische operaties en een langdurige herstelperiode. Juf Jedermann zal haar RT-taken opzij moeten zetten om samen met een invalster de kleuterklas over te nemen. Kleuters en Sinterklaas? Help!

Als jongste van vier meiden is ze z...

Het kereltje huilt echt de hele dag, al dagen achter elkaar. Zo zielig. Dat iemand zo lang en zo veel huilen kan! Raken tranen dan niet op? Stel dat het haar zoon was? Hij zit ook net op de basisschool. Stel dat hij ook zijn dag zo zou doorbrengen? Is er dan echt geen oplossing voor te bedenken?

Omdat twee kleuterjuffen van deze school voorlopig zijn uitgeschakeld en ze op deze school stage heeft gelopen om een aanvullende akte te halen, is ze gevraagd voor het groepje allerjongsten. Dat ze ...

Een ding valt wel op als ze langs de kleutertoiletten naar haar RT-ruimte loopt: Ze hoeft tegenwoordig haar neus niet meer dicht te knijpen. Een biologisch proces schijnt alle vieze geuren te elimineren en brandschone toiletten op te leveren. Ze is dankbaar voor die inventiviteit. En het komt haar vandaag goed van pas.

Het begint al met Kathinka, die haar werkruimte binnenkomt met de woorden ‘Ik geloof dat ik moet spugen.’ Om de toiletbril van het minuscule wc-tje schoon te houden, zegt ...