‘Niet aan de rand gaan staan!’, gilt ze vanaf de kant naar Sari en Melanie, maar het is al te laat. Het vlot kantelt en beide meiden verdwijnen onder het wateroppervlak en komen niet meer boven. Onder die donkere watermassa is geen luchtbelletje meer te zien. ‘Kom we gaan.’, zegt Melanie, die ineens naast haar staat. Nee, ik moet blijven, denkt ze wanhopig, ik kan toch niet zonder Sari thuiskomen? Juf Jedermann kan haar tranen niet meer bedwingen.

Badend in het zweet en kletsnat van ...

‘Juf, juf! Michiel durft niet meer van de glijbaan en nu is er file!’ Naast haar staat Elise opgewonden aan haar mouw te trekken. Ze behandelt Michiel als een broertje, omdat haar moeder zijn oppasmoeder is. En nu voelt zíj zich verantwoordelijk voor hem tijdens het schoolreisje naar het speelparadijs. Gelukkig maar.

Juf Jedermann heeft nog niets bemerkt van de opschudding, maar als ze in een paar stappen naar het overdekte trappensysteem van de glijbaan loopt,  ziet ze dat het waar is...

‘Mag U mee?’ Bij de bus op haar invalschool staan jaloerse ouders, die er zelf heel wat voor over zouden hebben om mee te mogen naar de Efteling. Geen werkdag, maar een ‘feest’dag, vinden ze. Zelf vindt juf Jedermann het niet zo’n feest om met een vreemde klas een hele dag op de Efteling door te brengen. Het is een hele verantwoording. Ze herinnert zich nog dat ze zelf niet langs Roodkapje en de wolf durfde, maar die tijd is voorbij. De kinderen van deze tijd zijn gelukkig niet bang...