Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Ik schrik me dood! Meid, ik had je niet herkend!’, zegt Corrie. ‘Ik hoor het aan je stem.’  Meteen zet juf Jedermann met een jeneverfles in haar hand het lied nog eens in maar nu een halve octaaf lager, wankelend en lallend als een dronkenlap. ‘Jajem, jajem, jajem moet er zijn’ gevolgd door ‘Geef me nog een druppie’. Juf Jedermann heeft thuis in een zak met lorren een kapotte spijkerbroek, werksokken en een oude schipperstrui met gaten gevonden. Met een touw houdt ze de broek op zijn plaats. In de kluis op school vindt ze de piekerige pruik van haar trouwerij*, die ze nu als baard omdoet met een gebreide muts eroverheen. Zo stapt ze met te grote werkschoenen zingend te voorschijn als ze Corrie tegen het lijf loopt. ‘Je bent echt niet te herkennen’, zegt Corrie verbaasd.

Als ze in de spiegel kijkt, begrijpt ze waarom Corrie schrok. Wat een metamorfose. Ze herkent zichzelf haast niet en dat wil wat zeggen! Even later rijden ze naar de Vesting. Bij haar in de auto zitten nog een zwerver en een visser die angstvallig een aasemmer met vieze, slijmerige drab beschermt. De leerlingen moeten erin graaien om een boodschap te vinden. Jakkie, ze moet er niet aan denken dat die nu omvalt. In de andere auto stappen een waarzegster met haar bol en twee in duikpak geklede collega’s met een kroon en een drietand. Huh? Oh Neptunus en zijn vrouw! Hoe komen ze op het idee! De bedoeling is dat ze als er een groepje langskomt, druipend uit het Haringvliet oprijzen om de weg naar de evenaar te vragen.

In het park heeft ze zich zo op een bank geïnstalleerd dat ze het pad goed kan overzien. Ze proost met haar fles naar een passerend stel. Even later komt het eerste groepje langs. ‘Hebben jullie een vuurtje’, lalt ze dronken met een shagje in haar ene en de jeneverfles in haar andere hand. ‘Dat is die zwerver’, hoort ze fluisteren en ze weten niet hoe snel ze moeten maken dat ze wegkomen. Het tweede groepje is beleefd, ze blijven even stilstaan om te zeggen: ‘Nee meneer, wij roken niet’, maar ze lopen daarna óók snel door. Bij het derde groepje heeft ze haar act een beetje aangepast: ze zit op het bankje met een mes en een appel. ‘Een appeltje voor de dorst’, lalt ze stompzinnig. Dan steekt ze de fles in de lucht: ‘want me fles is al weer bijna leeg, hebben jullie misschien een slokkie voor me?’ ‘Wegwezen, hij heeft een mes’,  hoort ze fluisteren. Een meidengroepje sluipt langs als ze op de bank onder een krant ‘slaapt’ en zet het daarna op een lopen.  In de verte komt het laatste groepje al aan, de ‘diehards’, die in het verleden ergens op onze aardbol al het een en ander hebben meegemaakt.

Ze neemt een slok, snijdt een stukje van haar appel en gaat daarna liggen. Onder de krant gluurt ze naar het naderende stel, maar.. opeens zijn ze verdwenen! Ze wacht gespannen. Ineens klinkt er gefluister heel dichtbij. Ze hebben haar omsingeld! ‘Berto, Alí, Djengiz!’, roept ze met haar gewone stem, maar dat dringt niet tot Berto door. Hij komt dreigend op haar af: ‘Hoe weet je mijn naam?’ ‘Ik ben het, juf Jedermann!’ Ze trekt de muts van haar hoofd. De jongens stoppen, krijtwit. Nu dringt het tot haar door. Ze waren ook bang, net als zij, en kozen de hun enige bekende oplossing: Aanvallen! Ze brengt met een onschuldig praatje de gemoederen weer een beetje tot rust voor ze verder gaan. Aan Tjitte de taak om deze jongens voor ze de school verlaten nog iets over Nederland te leren.

Op naar de wallen, nu met de baard als pruik. ‘Dag juf, we zijn er bijna hè?’, zegt Mia. Gelukkig, ze is zonder baard weer herkenbaar. ‘Ja, het einde is in zicht. Opgelucht?’ ´Nee, ik zou hem nog een keer willen lopen’. ‘Jaaa, ik ook!’, zegt de rest van haar groepje nog nagenietend. De meidengroep - die haar in het park vermeed - zegt de volgende morgen: ‘Jammer dat u er niet was. ’t Was zó leuk! Maar die zwerver was wel eng.’ ‘Dat was ik’, zegt ze. ‘Echt waar? We dachten dat hij echt was. We zijn weggerend.’ ‘Goed gedaan.’,  zegt juf Jedermann, maar ze weet nu dat niet iedereen zo reageert.

*http://www.positiefleren.nl/jufjedermann/de-juf-als-bruid