Juf Jedermann Blogs Met Passie

Het ‘Dag Sinterklaasje’ klinkt luid boven de stofzuiger uit. Sorry voor de herrie, buren, maar juf Jedermann volgt de intocht van de Sint op de voet. Als haar man en zoon thuiskomen ziet ze een vertwijfelde blik in hun ogen. Ze zal toch niet …. Nee hoor, maar ze moet er over kunnen meepraten en ze probeert tegelijkertijd haar huis op orde te brengen, want dat moet ook gebeuren.

Later, tijdens het voorbereiden van haar lessen denkt ze ineens aan de grote Zwarte Piet-pop  die ze een paar jaar geleden heeft gemaakt voor een knutselles in de bovenbouw. Zou hij nog op zolder liggen? Ja! Het crêpepapier is wel wat beschadigd, maar met een paar lappen en een oud t-shirt wordt het al snel weer een echte Zwarte Piet. De volgende morgen zit ‘Shanti’ in de kring bij haar op schoot en luistert mee naar de verhalen van de kinderen. De kinderen zijn meteen weg van hem.

‘Shanti is heel verdrietig. Hij had zo gehoopt dat hij dit jaar mee mocht naar Nederland. En dan bedenkt hij het stoutste plan dat hij ooit bedacht heeft: hij gaat zich op de boot verstoppen! ………… En wat er verder nog gebeurt horen jullie morgen.’ Zo eindigt ze die dag haar vervolgverhaal, dat groeit terwijl ze aan het vertellen is. De kinderen vinden het prachtig. Er is er één die zijn ogen niet van Shanti kan afhouden.

‘Juf, mag Shanti naast me zitten?’ Heel groep 3 zit te kijken naar de, volgens de kinderen, toch wel erg spannende schooltv-uitzending waarin ‘Ssssokje’ een belangrijke rol speelt. Heel groep 3? Nee, naast haar staat Memmeth, het Turkse jongetje dat zelden iets zegt en nu een hele volzin uitspreekt. Ze knikt en ze ziet hoe hij de Zwarte Piet-pop keurig naast zich op een leeg stoeltje zet. De jongen die nooit wat zegt, vertelt Shanti wat er allemaal gebeurt op tv en de pop luistert en zegt niets. Misschien dat hij daarom zo veel aantrekkingskracht heeft? Op elk vrij moment zal dit een steeds terugkerende scène worden: Memmeth die Shanti alles vertelt en uitlegt wat hij zelf best wel een beetje moeilijk vindt. Wat een pop al niet bij een kind te weeg kan brengen.

En dan is het eindelijk zo ver. Sinterklaas komt op bezoek. Als hij de klas binnenkomt en op zijn mooi versierde stoel gaat zitten, blijkt pas hoe de groep met de avonturen van de ondeugende Shanti heeft meegeleefd. Alle ogen vliegen naar het stoeltje waarop hij altijd zit als de dag begint. Shanti zit er niet en hij zit ook niet bij Memmeth! Wat zou er gebeurd zijn? Juf Jedermann kijkt net zo verbaasd, zij weet nergens van.

Sints zware stem klinkt: ‘Zo Memmeth, ik heb gehoord dat je een vriendje hebt, zou je hem eens voor me willen halen?’ Alle ogen richten zich nu op de zenuwachtige Memmeth die even aarzelt, maar als Sinterklaas iets vraagt, dan moet het, dat weet hij wel. Hij loopt langzaam naar de leeshoek. De pop blijkt heerlijk op de leeskussens te zitten met een boekje in zijn hand. Memmeth praat met hem, stelt hem gerust en tilt hem op om hem naar de Sint te dragen. De spanning is te snijden. Zou Shanti op zijn kop krijgen? Nee, natuurlijk niet. De Sint zegt dat hij blij is dat Memmeth zo goed voor hem zorgt. Sint vindt het knap dat hij hem nog leert lezen ook.  Alle kinderen zijn opgelucht en Memmeth straalt! Met handen vol pepernoten, die hij natuurlijk met Shanti deelt, gaat hij zitten.

In het nieuwe schooljaar zal hij op een ZMLK-school starten, al is dat dan nog niet bekend. Maar met de Sint weet je het nooit. Die weet alles, dat blijkt telkens weer.