‘Mam,
ik heb een briefje voor je van de juf’.
Er wordt een verkreukelde strookje
in de hand van juf Jedermann gestopt. De afspraak voor zijn rapportbespreking! Dit
mag ze niet vergeten, ze weet uit ervaring hoe vervelend het is als er vergeefs
op ouders wordt gewacht. Hèhè, zoonlief ligt op bed, manlief heeft
middagdienst, eindelijk even rust na een drukke invaldag.
De bel! Het is de buurvrouw.
Haar vader heeft net vers hart gebracht. Het lievelingskostje van haar kat. Blèhh,
vies klusje. Juf Jedermann besluit het vlees toch meteen maar te snijden en in
porties in te vriezen, dan is ze er vanaf. Op drukke werkdagen heeft ze daar
alleen maar profijt van.
De
telefoon! Met kunst en vliegwerk lukt het haar de telefoon op te nemen zonder
hem vies te maken.
‘Met
Jedje Jedermann.’
‘Hallo
Jedje, met Clarina.’
Hé,
zijn juf.
‘Heb
je mijn briefje ontvangen?’
‘Ja
hoor’, zegt ze.
‘Weet
je nog wanneer je die afspraak hebt?’
Ze
weet het nog! Ze is het niet vergeten! ‘23 maart, acht uur.’, zegt ze trots.
‘Dan
heb ik goed nieuws voor jou.’ zegt
Clarina vrolijk. ‘Het is 23 maart en het is acht uur.’
Met
een vuurrood hoofd kijkt juf Jedermann naar haar vuurrode stinkhanden.
‘Sorry’,
stamelt ze, ‘ik kom eraan, even mijn handen wassen.’
