Juf Jedermann Blogs Met Passie

Het geluid van een chatmelding klinkt door de kamer.

‘Hey’, verschijnt er op het scherm.

Op de foto ernaast staat het afgetrainde lichaam van een 20-jarige, maar juf Jedermann ziet nog steeds het smalle, licht hakkelende manneke voor zich als ze naar de foto kijkt.  

‘Hey goedemorgen (al is het al bijna middag :D)’, antwoordt ze.

‘Hahaha idd goeie morgen hahaha. Alles goed met m’n oude juf?’

Een schatje was het. Wilde altijd helpen en was heel, heel kwetsbaar en beïnvl...

‘Ik ben echt blij dat je wilde komen zo vlak voor de vakantie’, zegt de directeur terwijl hij met haar mee loopt naar de klas. ‘In de bovenbouw lukt het bijna nooit zo op het nippertje iemand te krijgen. Ze zijn heel benieuwd wie er komt.’ Omdat ze deze keer zo laat is gebeld, is de school al begonnen.

Als de groep door heeft wie er gestrikt is om op die laatste dag in te vallen, gaat er een oorverdovend gejuich op. ‘Leuk binnenkomertje’, zegt de directeur glimlachend. Ju...

Juf Jedermann loopt als een zombie rond met donkere kringen en wallen onder haar ogen. Het is elke avond veel te laat voor ze in bed ligt. Ze verslonst haar huis en komt de deur bijna niet meer uit. Haar kerstboom staat nog niet eens en het is bijna Kerstfeest. ‘Volgend jaar dan maar’, denkt ze. ‘Ik ben toch weg met de Kerst. Problemen? Nee hoor, gelukkig niet. Het komt door een meisje.

‘Ik heb altijd al een Barbie willen hebben!’, roept ze uit als juf Jedermann haar het cadeaut...

‘Tante Conny doet me denken aan Rooie Dina’, zegt juf Jedermann nadenkend. Ze vergeet helemaal dat verder niemand Rooie Dina kent. Als ze de vragende gezichten aan tafel ziet, schiet ze in de lach. ‘Ach, natuurlijk kennen jullie haar niet. Rooie Dina was een verzinsel van mijn vader.’ ‘Vertel’, zegt Annie, die dol is op verhalen van vroeger.

‘Rooie Dina kookte, waste en hield het kasteel van de Sint schoon. En alles wat niet uit een winkel kwam, was door haar gemaakt. Ten...

‘Triiiiiiiiiiiiiiiiiing.’ De ouderwetse bellenwekker naast haar bed loopt meedogenloos af. Huh? Is het nou al tijd om naar school te gaan? Het is nog stikdonker buiten. Foutje? Hoe laat is het eigenlijk?

Ineens dringt het tot haar door waarom de wekker vandaag zo vroeg afloopt. Ze moet helpen om groep 8 te schminken! En dan boft ze nog. De echte Pieten én de Sint worden bij haar duo-partner opgevangen. Brrrr, ze moet er niet aan denken, die arme meid is als het goed is al een stiefkw...

‘Als alle kinderen nou maar opgehaald worden’, schiet er door haar heen, ‘dan kan ik meteen terug, de school weer in.’ ‘Dag juf’. ‘Dag lieverd, ik geloof dat oma al staat te zwaaien. O, is het mama, ik kan haar niet zo goed zien. Ga maar gauw. Dag. Eet smakelijk en tot vanmiddag.’ Ze slaakt een zucht van verlichting als iedereen weg is. Met opgeheven hoofd loopt ze nog naar binnen, met gekruiste benen schuift ze verder over de tegels van de gang.

Pfff, wat duurt een morgen...

Zijn hand glijdt in de hare als ze de groep naar buiten brengt. Je zou niet zeggen dat hij het zichzelf, haar en zijn klasgenoten de hele dag moeilijk heeft gemaakt. Ze kijkt hem peinzend na. Vooruit Jedje, het ziet ernaar uit dat jullie nog een tijdje moeten samenwerken, kun je echt niets positiefs over dit jochie bedenken? Natuurlijk wel. Hij is nieuwsgierig, bijdehand en .. eh …stoer. Eigenschappen die genegeerd worden in het huidige aanbod van leeractiviteiten.

Voor haar op tafel li...

‘Leuk juf, gaan we Halloween vieren?’ Ze komen enthousiast de klas binnen. Juf Jedermann heeft spinnenwebben voor de ramen gemaakt, er hangen vleermuizen aan het plafond en er zit een zwarte kat op haar bureau. Op de gang hangt een kasteel te wachten tot de witgewassen spookjes uit het gedicht* weer terug zijn uit de wasserij. Bij het schoolbord vliegt een heks rond op een bezem.

Halloween vieren? Dat niet, maar juf Jedermann vraagt zich af of kinderen nog steeds bang zijn voor dezelf...

Iedereen zit net aan zijn koffie of thee als ze in haar tas begint te rommelen. ‘Ik zag een grappige goocheltruc op internet’, zegt ze, ‘die ga ik in de klas gebruiken.’ ‘Laat eens zien?’, vraagt Trix, die altijd wel geïnteresseerd is in haar ideetjes. Juf Jedermann legt een zwart stuk karton voor zich neer. De randen heeft ze met wat sterren versierd. Erop komt een muntje. Ze neemt een doorzichtige wegwerpbeker en doet er een koker omheen die ook versierd is met sterren. Al...

‘Aaaah, nog een keer, please?’ Het kereltje kan zijn lichaam nauwelijks stil houden. Zijn donkere ogen schitteren van plezier. Heel de groep valt hem bij, al kennen ze hem net, want Jack is alleen maar gekomen om kennis te maken met zijn nieuwe groep. Groep 3 valt hem bij: ‘Ja, juf. Nog een keer alsjeblieft? Hij kan zo goed dansen!’  Ze kijkt op haar horloge. Het kan nog net.

‘Uno, dos, tres, cuatro’, roepen ze allemaal als de cd start. En dan klinkt ‘Hey, hey baby’ keihar...

‘Meester’.

Naast Dick, haar nieuwe collega, staat een leuk meisje met meer dan twintig elastiekjes in het haar. Juf Jedermann kijkt er vol bewondering naar. Wat grappig! 

‘Wat is er Resi?’, vraagt hij terwijl er een glimlach op zijn gezicht verschijnt, ‘ik dacht dat jij al naar huis was.’ ‘Meester, ik moet van mijn moeder vragen of u morgen Roti lust.’, zegt ze met een onmiskenbare Surinaamse tongval.  Een nieuw geluid sinds Dick’s school is gesloten en al zijn leerlinge...

‘Het volgende punt. De Ouderavond.’, zegt de directeur tijdens de vergadering. De gezichten van haar collega’s betrekken. Het komt er meestal op neer dat het bezoekersaantal lager ligt dan het aantal teamleden dat zijn vrije avond opoffert. Niet bepaald bemoedigend.

‘Iemand een voorstel?’ De directeur kijkt hoopvol rond. Het blijft even stil, terwijl een van de collega’s naar de kast loopt en er de map met draaiboeken uithaalt. Omdat niemand iets zegt, durft hun nieuwe stagiai...

‘Ja hoor, bij Hoevelaken rechtsaf.’,  constateert iemand nuchter.

‘Nou, die komt in de file.’, zucht juf Jedermann.

Zijn ze bezig met een puzzeltocht? Nee hoor, ze spelen jeu de boules! De problemen op de slecht onderhouden banen vertonen zoveel gelijkenis met het verkeer dat er zelfs Ho maar! geroepen wordt als de bal te ver dreigt door te rollen, in de hoop dat hij onmiddellijk op de rem zal trappen.

Hoewel het toernooi om de wisselbeker al achter de rug  is, traint juf Jeder...

‘Hoe gaat het?’ Juf Jedermann loopt rond in de bloedhete kantine waar achtenveertig zwoegende deelnemers hun stinkende best doen om platte schijven door de juiste openingen te krijgen. Ze moet nog opletten ook, want helemaal vrij van risico is het niet. 

De sjoelwedstrijd valt op de heetste dag sinds jaren en ’s avond is het nog steeds erg warm. Dit had ze al zien aankomen. Alles wat binnen plaatst vindt is momenteel nauwelijks te doen. Ze besluit deze keer dan maar te supportere...

‘Uit de weg!’, klinkt het steeds boos van alle kanten. Twee kleine meisjes, een tweeling, schieten van schrik ieder een kant op. Ze willen van dichtbij zien hoe hun caravan op zijn plaats gemanoeuvreerd wordt in juf Jedermann’s  straatje. Logisch, maar wel gevaarlijk.

‘Ga lekker op mijn bankje zitten’, zegt ze, want achter haa...

Wat een keurig opgeruimd lokaal! Zo netjes heeft juf Jedermann nog nooit meegemaakt. Ze neemt zich voor alles weer net zo achter te laten al is het niet haar sterkste kant.

Iets terugleggen op de plaats waar het vandaan komt blijkt een hele moeilijke opgave voor het grut en de fruitkring is een enorme aanslag op de vloer. De naam ‘fruitkring’ is haar ook niet duidelijk. Eén banaan en twee keurig in partjes gesneden appels is alles wat er aan fruit aanwezig is. De overige kinderen genie...

‘Niet aan de rand gaan staan!’, gilt ze vanaf de kant naar Sari en Melanie, maar het is al te laat. Het vlot kantelt en beide meiden verdwijnen onder het wateroppervlak en komen niet meer boven. Onder die donkere watermassa is geen luchtbelletje meer te zien. ‘Kom we gaan.’, zegt Melanie, die ineens naast haar staat. Nee, ik moet blijven, denkt ze wanhopig, ik kan toch niet zonder Sari thuiskomen? Juf Jedermann kan haar tranen niet meer bedwingen.

Badend in het zweet en kletsnat van ...

‘De tien?’, vraagt ze geschrokken. ‘En heb je de meester gezegd dat ik zou meelopen?’ Hij knikt een beetje aarzelend.  ‘Angela’s moeder loopt de vijftien en als jij de tien wil lopen heeft hij ook een groepje voor jou. Hij vroeg of Frederique dan in jouw groepje mocht.’ Frederique is zijn dochter. Eigenlijk was ze het gesjor en gesjouw met vermoeide kleuters al een tijdje zat. Nu kan ze lekker doorlopen.

De eerste dag komt ze er al achter dat ‘doorlopen’ in de ogen van d...

‘Olga, ik wil graag een gesprek met Jaimy en jou. ‘Over het lezen zeker?’, vraagt Olga. Juf Jedermann knikt. Jaimy blijft hangen in hetzelfde leesniveau terwijl er volgens haar geen aanwijsbare redenen zijn dat lezen hem moeite zou kunnen kosten. ‘Zullen we even een afspraak maken?’

Na al die maanden kan ze hem nog steeds niet doorgronden. Hij levert absoluut geen problemen op in de klas, maar ze zou zo graag eens een glimlach op zijn gezicht zien, wat enthousiasme willen bespeur...

‘Zo’n klein stukje maar’, zegt ze in paniek, terwijl ze met haar duim en wijsvinger hooguit anderhalve centimeter aangeeft. ‘Dat kan toch geen kwaad?’

Deze vrouw is niet te stoppen. Ze legt haar hele hebben en houden op tafel. Juf Jedermann heeft er rode oortjes van. ‘Ga dan even naar de dokter en laat het onderzoeken. Dan weet je tenminste wat.’, zegt ze. Op dat moment gaat de deur van het kamertje open.  

‘Kun jij even tijd maken?’, zegt de intern begeleider  bij de...

Wat een leuke meid is die nieuwe kleuter! Ze heeft zwarte krullen, gitzwarte ogen, een zonnig karakter en een licht spraakgebrek, wat haar alleen nog maar schattiger maakt. Juf Jedermann is meteen verkocht. Op de een of andere  manier zijn ze ‘vriendinnen’ geworden zonder dat daar ooit met een woord over gesproken is. 

Het heeft één nadeel. Ze kan niet meer ongemerkt langs de kleuterklas lopen zonder dat Sheila op haar afvliegt. Ze laat alles in de steek als ze de juf in het oog kri...

‘Juf, ik zit op muziekles’, zegt Adrie in de maandagmorgenkring. Ze is blij verrast. Ze had zich al weer voorbereid op een van zijn Feyenoordverhalen. Adrie en zijn ouders zijn fanatieke aanhangers van Feyenoord en enthousiaste leden van de plaatselijke fanfare. Dat wist ze al, maar dat hij nu daadwerkelijk zelf een instrument gaat bespelen is nieuw voor haar.

‘Wat leuk Adrie! Welk instrument heb je gekozen? Het blijkt de kornet te zijn en dat is spekkie naar haar bekkie, want ze hee...

Het heeft in de Nieuwsbrief en op de schoolsite gestaan. Gisteren heeft Evelien de klas nog met de kinderen versierd en nu is het dan zo ver:  Juf Jedermann is jarig! Maar als Behice op school komt, schieten de tranen in haar ogen als ze de slingers ziet hangen. Vergeten, helemaal vergeten! Ze rent de klas weer uit, haar tante achterna.

Vanuit het keukentje kan ze alles zien. Ze herkent het lieve meisje nauwelijks, ze stampt op de grond en huilt hartverscheurend. Maar tantelief kijkt op ha...

Ze schrikt wakker door gekreun en gesteun op de trap. Ze kan zich net op tijd inhouden. ‘Daar zal je hem hebben. Spannend!’ Snel doet ze haar ogen weer dicht.  

Een vochtige kus belandt op haar wang. ‘Mam, gefeliciteerd met je moederdag.’, fluistert hij in haar oor.’ Ze doet haar ogen open en kijkt in twee stralende ogen. ‘Ik heb wat voor je! Ben je wakker?’ Dan tilt hij een dienblad met een beker thee van de grond.  Er ligt ook een beschuitje met h...

‘Heb jij een plekje voor deze vier kanjers?, vraagt de directeur hoopvol. ‘Hun juf is net doodziek naar huis gegaan en er is geen enkele invaller meer beschikbaar. Ik mag blij zijn dat ik jou heb gekregen, want anders …...’ Juf Jedermann knikt. Meerdere klassen zonder leerkracht is de schrik van elke directeur. Hij loodst gauw vier leerlingen van groep 3 naar binnen.

‘Bent u de moeder van Jan?’, vraagt ze, als ze een bekend gezicht ziet tijdens haar wekelijkse zwemuurtje. Jan woonde vroeger met zijn ouders en broertje op een boerderij buiten de stad. Acht keer per dag, behalve op woensdag, reed zijn moeder dat hele eind door weer en wind. Juf Jedermann bewonderde haar. Ze kan zich de zwarte opoefiets met handenwarmers aan het stuur nog goed herinneren.

Sommige mensen vergeet je gewoon niet. Ze is geen spat veranderd na al die jaren, alleen...