Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘De au pair is eindelijk gekomen.’, zegt Erik-Jan in de maandagmorgenkring, alsof ze er met elkaar al maanden op zitten te wachten, maar niemand wist ervan.

‘Au pair? Wat is dat nou weer?’, mompelt Albert, meteen geïnteresseerd. ‘Is dat Chinees of zo?’

Erik-Jan gebruikt woorden die niemand kent en maakt dingen mee die ze zelf nooit zullen meemaken. Door zijn eeuwige snotneus en zijn altijd openhangende mond is hij vaak moeilijk te verstaan, maar als hij iets vertelt, luistert iedereen. 

Juf Jedermann grijpt eerst naar de XL-doos papieren zakdoekjes die ze van zijn ouders heeft gekregen en geeft er een aan Erik-Jan. Met veel bombarie haalt hij zijn neus op en wil zijn neus daarna aan zijn mouw afvegen. Ze wijst op haar neus. O ja, snuiten kan ook natuurlijk. Iedereen wacht vol spanning tot hij klaar is.

‘Wat leuk! Dat is nog eens nieuws! Maar ik denk dat je beter eerst even kunt uitleggen wat een au pair is.’ Ze wist niet dat zijn ouders een au pair zochten, maar begrijpelijk is het wel. Er moet toch iemand voor de kinderen zorgen?

De hele groep is al gauw in de ban van zijn verhaal. Alles willen ze weten en vragen honderduit. En Erik-Jan vertelt. Ze hebben allemaal leuke dingen gedaan in het weekend en het meisje mocht mee. Ook heeft ze eten gekookt en dat was erg lekker.

‘Wel jammer dat ik haar nog niet kan verstaan, maar dat komt wel’, zegt hij vol vertrouwen. Juf Jedermann is ervan overtuigd dat hij een oplossing vindt, desnoods huurt hij een tolk in.

‘Moet ze niet naar huis dan?’, vraagt Roberto.

‘Nee, ze blijft een jaar bij ons wonen. Ze heeft een eigen kamer en een eigen bed.’

‘Je mag nog een ding vertellen en dan gaan we stoppen.’, zegt juf Jedermann als het bijna tijd is.

‘Ik vind haar lief’, zegt hij. ‘En weet je wat, juf? Ik heb gisteren oorbellen voor haar gemaakt. Ik moet alleen nog van die haakjes hebben die in haar oren kunnen.

‘Heeft ze al gaatjes in haar oren?’, vraagt Jessica. Erik-Jan haalt nonchalant zijn schouders op. Hij weet het niet. ‘Maar die maak ik dan wel even’, zegt hij volkomen serieus. ’Heeft u haakjes, juf?’ Hij kijkt haar hoopvol aan. Helaas. Op school zijn ze niet en zelf durft ze niet eens een losse oorbel bij de meisjes in te doen, zo eng vindt ze het. Ze schudt haar hoofd.

Erik-Jan laat zich niet uit het veld slaan door kleine tegenslagen ‘Geeft niet hoor, ik heb nog een idee. ‘Kunt u een geheim bewaren?’ Juf Jedermann knikt. ‘Ik ga aan mijn broer vragen of hij nog vishaakjes heeft.’

Rillingen lopen over haar rug en ze heeft visioenen van een gillende au pair die het chique huis uit rent om nooit meer terug te komen. Ze kan haar geen ongelijk geven.