Mooi weer (deel 1): Vincent van Gogh

Gepost door Juf Jedermann op maandag, mei 28, 2012 Onder: Juf Jedermann

Juf Jedermann wil zo graag met de kinderen naar buiten, maar het zit er niet in. ‘Wat zit je te piekeren?’, vraagt de directeur. ‘Het is zulk mooi weer’, zegt ze zuchtend. ‘Ik kan niets bedenken om tekenen en wereldoriëntatie buiten uit te voeren en ons thema Zintuigen is daar juist zo’n goed onderwerp voor.’ Hij is altijd heel soepel, maar ze begrijpt wel dat er grenzen zijn. Ze is dan ook stomverbaasd als hij zegt: ‘Dan heb ik wat voor jou.’ Hij loopt weg om even later met een stapel hardboardplaatjes met elastiek aan te komen zetten. ‘Je kunt deze gebruiken om buiten te tekenen. Het zijn er genoeg. Ik ging ook vaak ‘natuurtekenen’ als ik het te mooi vond om met de kinderen binnen te zitten.’  Buiten tekenen? Wat een verbazingwekkend goed idee! Vlakbij de school is een parkje met een singel en vijvers, een uitgelezen plek om zo iets te doen. Maar is dat wel vertrouwd, zo vlak bij het water?  ‘Duidelijke afspraken maken, dan kan het ook met jouw groep.’, zegt hij.

Hun ogen gaan glimmen als ze vertelt hoeveel vertrouwen de meester heeft: ze mogen buiten tekenen als ze beloven voorzichtig te zijn en heel goed te luisteren. Dat de plankjes voor de tekenles bedoeld zijn had niemand gedacht. Simon kijkt naar het tekenblad dat ze laat uitdelen: ‘Dat is veel te klein.’, zegt hij verontwaardigd. ‘Daar kun je toch niet het hele park op tekenen?’ Een opmerking die de hele groep aan het denken zet en het geeft haar de kans vooraf enkele tekeninstructies te geven. Ze vertelt en doet voor hoe ze met hun vingers een soort raampje kunnen maken. Alles wat ze daarin zien mogen ze tekenen. Soms kan het er niet helemaal op, maar dan teken je alleen wat erop kan, een stukje dus. Ver weg is klein, dichtbij is groot, als het vogeltje vlak voor je neus zit, is het misschien wel groter dan een brug in de verte. Schetsen met dunne lijntjes, niet gummen, gewoon je lijntje iets anders tekenen, want gum en kleurtjes nemen ze niet mee.

Als ze allemaal een plekje aan de rand van de singel gevonden hebben, zegt ze: ‘Wat is het heerlijk stil hè?’ Ze knikken allemaal. ‘Doe je ogen eens dicht en luister eens hoe stil het echt is?’ Die stille wereld blijkt een kakofonie van geluiden. Een langsrijdende brommer, vogelgefluit,  een fietsbel, stemmen, gekwaak en nog veel meer. Ze zijn stomverbaasd.

Iedereen gluurt vakkundig door zijn ‘raampje’ alsof ze nooit anders hebben gedaan. Bij sommige kinderen komt het puntje van hun tong uit de mond. Op het papier verschijnen stukjes water met een bruggetje of gras met bomen, de zwanen in de verte, de eenden voor hun neus. Soms lijkt het, soms niet, maar ze vinden het allemaal heerlijk om dit buiten te mogen doen. Af en toe klinkt er gemopper: ‘Juf! De eenden gaan weg. Dat wil ik niet. Nou weet ik niet meer hoe ze eruit zien!’ Een man die opstaat om zijn hengel op te ruimen, wordt door Vincent ‘teruggefloten’: ‘Hè meneer, wilt u nog even blijven alstublieft, ik ben bijna klaar.’ De visser pakt gelaten zijn hengel maar weer op.

Ze houden het bijna een half uur vol. ‘Over vijf minuten gaan we terug naar school.’, zegt ze. De man aan de overkant wenkt naar haar en wrijft over zijn maag. ‘Mag de visser naar huis’, Vincent? Ik geloof dat hij honger heeft.’ Vincent krijgt een kleur. Helemaal vergeten. ‘Bedankt meneer!’, roept hij gauw.  Even later hoort ze een stem achter zich: ‘Wat een leuk idee! Buiten tekenen. Mag ik zien of het lijkt?’ Natuurlijk mag dat. ‘Nou, nou, dat ziet er goed uit.’ ‘Ik vind het ook goed gelukt, Vincent.’, zegt juf Jedermann. ‘Heet je Vincent? Toch niet toevallig van Gogh hè?’, vraagt hij. Juf Jedermann schiet in de lach. Vincent kijkt haar vragend aan.  ‘Vincent van Gogh was een beroemde schilder. Omdat jij Vincent heet en hij je tekening mooi vindt, vroeg hij zich af of je misschien ook van Gogh heet.’ Het duurt even voor het compliment tot hem doordringt, dan begint zijn gezicht te stralen. ‘Dank u wel, meneer!’, maar de man hoort hem niet meer. Hij is al vertrokken voor zijn verlate lunch.

In: Juf Jedermann 


Tags: zintuigen  buiten  mooi weer  vincent van gogh  schilderen  tekenen 
blog comments powered by Disqus

 

Juf Jedermann Blog Update




Heb jij ook genoten van dit verhaal? Meld je dan (net als 101 anderen) direct GRATIS aan voor de Juf Jederman Blog Update.

Vul hier links je voornaam en emailadres in en ontvang één keer in de week een nieuw verhaal van Joke de Bruijn!

 

Joke de Bruijn woont in het westen van Nederland en is 76 jaar. Ze heeft één zoon en ze is gek op haar aanlooppoes Chippie. Er is pas op latere leeftijd ontdekt dat ze ADD heeft.

Joke heeft heel veel hobby’s: lezen, puzzelen, computer, creatieve dingen, fietsen, zwemmen, jeu de boules, 
tekenen, knutselen, op vakantie gaan en ze is ook nog actief op diverse onderwijsfora.

Ze zal onder de titel De avonturen van juf Jedermann verhalen schrijven die 'iedereen' die in het onderwijs werkt, meegemaakt zou kunnen hebben.

Namen van leerlingen, ouders en leerkrachten zijn veranderd en mocht je jezelf herkennen dan berust dit (waarschijnlijk) op toeval.

 Word Ook Fan!

Mooi en gezondMooi en gezond