Juf Jedermann Blogs Met Passie

De directeur verdwijnt om even later een sleutel op haar tafel te leggen. ‘Van de sporthal, je hebt om tien uur gym.’ Gymnastiek? In die grote sporthal? Terwijl de leerlingen aan het werk zijn, piekert ze zich suf. Hoe kan ze die ‘kleintjes’ erbij betrekken? Ineens schiet haar een artikel uit een vakblad te binnen. Het neergestorte vliegtuig! Perfect voor deze situatie.

In de gymzaal laat ze eerst een spelletje doen om te kijken wat voor vlees ze in de kuip heeft en natuurlijk om de spieren los te maken. Midden in de zaal komen twee grote kasten in de lengte. ‘Juf, dat is te hoog voor die kleintjes hoor’, komt Mieke vertellen, ‘daar komen ze niet overheen’, maar juf Jedermann stelt haar gerust. Na het pakken van wat hoepels, twee matten en twee ladders van de wand kunnen ze beginnen. Ze verdeelt de leerlingen in twee groepen en let op een eerlijke verdeling van lengte en geslacht. Beide groepen moeten naar de kant van de zaal waar ook de materialen zijn neergelegd.

‘Jullie vliegtuig is neergestort op een droge plek vlakbij een moeras.’, begint ze.  Ze ziet de verbazing op de gezichten. ‘Alles wat er gebruikt kan worden hebben jullie eruit gesloopt en  nu moeten jullie veilig aan de overkant zien te komen.’ Ze legt verder uit dat de kast een eilandje is en dat ze verder niet met hun voeten  op de grond mogen komen, want het moeras is gevaarlijk! ‘Modderkrokodillen’, fluistert een van de kleintjes onder de indruk. Het soort verhalen is hij wel gewend, maar hier lijkt het veel echter.

Het spel is verrassend simpel, alleen is er geen materiaal genoeg om zich rechtstreeks een weg door het moeras te banen. Terwijl ze bezig zijn, komen ze daar achter en moeten slimme manieren verzinnen om hun doel toch te bereiken. Juf Jedermann kijkt vertederd toe hoe de sterke jongens zich automatisch over de zware attributen ontfermen en hoe zorgzaam de ‘jonkies’ door anderen ondersteund en begeleid worden. Een prachtgezicht! Als iemand ‘Modderkrokodil!’ gilt, trekken ze hem gauw omhoog of werpen hem voorzichtig een hoepel toe om te voorkomen dat er een voet in de bek van die gevaarlijke modderkrokodil achterblijft. Ze hebben bedacht dat drie tellen kan, maar daarna ben je gewond. En een ladder nemen, een kast beklimmen of van hoepel naar hoepel springen op een been is veel moeilijker. Zo’n beetje gelijktijdig bereiken beide groepen zwoegend en steunend de overkant, waar ze elkaar juichend omhelzen, sommigen nog steeds hinkend op een been. Er worden complimentjes uitgedeeld voor slimme acties en spannende situaties worden uitgebreid nabesproken.

Als iedereen weer tot rust is gekomen, komt Adrie naar haar toe en zegt: ‘Juf, we moeten terug hoor. We zijn nog wat vergeten.’ Ze kijkt verbaasd naar alle leerlingen die als gekken staan te knikken. Wat zouden ze vergeten kunnen zijn?  Dan dringt het tot haar door. Niets natuurlijk, maar ze willen gewoon die kick allemaal nog een keer meemaken.

Tientallen jaren later realiseert ze zich pas dat ze toen een groen spel* heeft geïntroduceerd, een spel zonder competitie waarbij alleen maar winnaars zijn.

* http://www.onderwijsmaakjesamen.nl/thema/inspirerend- onderwijs/groene-spelen/