Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Mag ik het voordoen, please?’, vraagt Mieke smekend aan juf Jedermann. Ze is dol op dit project over de kinderboerderij.  Alles wat de juf vertelt onthoudt ze. Geen wonder, ze is gek op dieren en helpt heel vaak na schooltijd mee op de kinderboerderij. En het onder de rekenles gauw afgeleide meisje is veranderd in een kind dat bewondering oogst bij haar klasgenoten omdat ze zo veel weet.

In een van de lessen komt toevallig het teken voor een mannetjes - en vrouwtjesdier aan bod. ‘Dat hoeven jullie niet te onthouden hoor’, zegt juf Jedermann, ‘dat leren jullie later nog wel, maar het teken voor een mannetjesdier ziet er zo uit’ en juf Jedermann tekent op het bord een rondje met een schuine pijl omhoog. ‘En je gelooft het misschien niet’, zegt ze met een schuin oog op Harold, die wel geïnteresseerd is in stieren en rammen, maar dan als tekens van de dierenriem, ‘dat is het teken voor de planeet Mars’! Gelukt! Ze ziet zijn hoofd omhoog schieten. Hé, de kinderboerderij is toch interessanter dan hij dacht! En als het symbool voor een vrouwtje daarna getekend wordt, een rondje met een kruis naar beneden, schiet de vinger van Harold de lucht in: ‘Is dat ook een teken van een planeet, juf? Van welke planeet dan?’ ‘Dat is het teken voor Venus’, zegt ze. Meestal geeft ze de ezelsbruggetjes die ze zelf hanteert er ook nog bij, maar dat doet ze nu maar niet. Dat zou niet door de beugel kunnen.

En nu staat Mieke dus trots voor het bord beide  symbolen te tekenen. Ze vertelt er letterlijk alles bij wat ze van juf Jedermann heeft gehoord. Ook dat het de tekens zijn die voor Mars en Venus gebruikt worden. Huh, is dat die speelse, ongeconcentreerde meid? Je zou haar bijna niet herkennen! In de klas ziet ze Harold bevestigend knikken. Mieke glimt van trots. Als Mieke iets mag vergeten, dan onthoudt ze het juist.

Juf Jedermann moet tot haar schande bekennen dat ze nog nooit op de kinderboerderij is geweest. Ze heeft een pauwenkist opgehaald bij een andere kinderboerderij en besluit er vooraf heen te gaan om met de mensen daar te spreken en te kijken of alle opdrachten ook hier uitgevoerd kunnen worden. Er gaat telkens weer een heleboel werk in zo’n project zitten, dat wel, maar met behulp van ouders én Mieke wordt het uiteindelijk een fantastische dag en daar gaat het om. Wat hebben ze veel gezien, gevoeld, geroken en gehoord en Mieke fungeert als ‘grootste gemene deler’ als iemand letterlijk of figuurlijk de weg kwijt is.

Dan is het vakantie en na de vakantie komt de moeder van Mieke naar haar toe. Ze wil even haar verhaal kwijt. Ze waren in de vakantie naar een natuurhistorisch museum geweest en Mieke had ook daar als een ster geschitterd. Ze wist het antwoord op alle vragen van de gids, zelfs als de volwassenen er geen antwoord op hadden. De gids had haar een complimentje gemaakt en gevraagd van wie ze dat allemaal geleerd had. ‘Van de juf’, had ze geantwoord en de gids had haar gezegd dat ze blij moest zijn met zo’n juf en dat ze op een goede school zat. Nu is het de beurt van juf Jedermann om een beetje te glimmen. Maar, ging haar moeder verder, het klapstuk kwam toch wel  toen de gids haar vroeg of ze misschien de tekens voor het mannetje en vrouwtje kende. En ja hoor, ze wilde het voor iedereen wel even voortekenen. Zijn verbazing steeg. Omdat hij toch nog even zijn ‘gids zijn’ wilde waarmaken, vroeg hij: ‘En weet je misschien ook waar die tekens vandaan komen?’ Haar antwoord was iets anders dan hij verwacht had, want hij wist niet dat haar moeder dat boek in de vakantie in de bibliotheek had geleend. Trots zei ze: ‘Ja hoor, mannen komen van Mars en vrouwen van Venus’ en dat was precies zoals de juf het verteld had, of niet soms?