Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Juuf, koom!’ Alessandría’s moeder pakt haar voorzichtig bij haar arm als ze nog maar net haar jas heeft uitgedaan.  Dit jaar zijn er veel buitenlandse kinderen op school. Kinderen van mensen die hun land moesten ontvluchten omdat hun leven en dat van hun kinderen niet meer veilig was. Ze willen allemaal foto’s van de beide juffen met hun kind maken. Juf Jedermann is blij dat ze haar lange avondkleding heeft aangedaan. En zoals elk jaar komen de kleuren van de kleding van haar duo-partner en van haarzelf weer overeen, zonder dat daar afspraken over zijn gemaakt. Na de fotosessie met ouders, juffen, kinderen en hun vrienden en vriendinnen, die een heel apart tintje aan het kerstfeest geeft dit jaar, vertrekken de ouders en dan kunnen ze gaan smullen van de heerlijke maaltijd.

Juf Jedermann vraagt op school altijd even stilte voor kinderen die gewend zijn te bidden voor het eten, al reageren er altijd kinderen verbaasd met de opmerking: ‘Bidden? Wat is dat?’ Maar er zijn altijd dankbare kinderen bij, die zachtjes hun gebedje opzeggen, juist dit jaar met al die verschillende nationaliteiten in de klas. Daarna wordt de soep opgeschept en al snel zit iedereen te smullen.

 ‘Lekkere soep, ik zou nog wel wat lusten’, zucht Ying, ‘Welk merk is dit? Hij kijkt verbaasd als hij hoort dat de moeder van Ankie de soep zelf gemaakt heeft. ‘Kan dat dan, wij eten altijd soep uit een blik.’ ´Heb je de lettertjes in de soep gezien?´, vraagt Ankie’s  moeder. Die vond hij inderdaad tof. ´Weet je wat mijn zoon vroeger altijd dacht, Ying?´, zegt juf Jedermann. ´Dat je kon lezen als je maar genoeg van die lettertjes had gegeten.´ Ze moeten er allemaal om lachen.

Al het eten valt bij iedereen in de smaak.  De tijd tussen de verschillende gangen vult ze op met activiteiten, zoals een modeshow met alle kinderen die hun mooie kleding willen laten zien. Als je niet wilt, hoeft het natuurlijk niet. Ze zingen ook de geleerde kerstliedjes en ze leest het boek uit dat ze in de klas aan het voorlezen was. ‘Juf’, zegt Ayse, ‘toevallig dat die kinderen nu net ook kerstfeest op school vieren , hè? ‘Nou, toevallig hoor’, beaamt juf Jedermann terwijl ze haar glimlach achter het boek weet te verbergen.

Alles is dit jaar weer keurig gepland en verloopt volgens het boekje. Onder de soep is een ouder het gereserveerde ijs gaan ophalen bij een grote supermarkt in de buurt. Ze zijn nu toe aan het dessert dat elk moment kan komen. ‘Wil je even naar de gang komen?’, fluistert een van de OR-leden in het oor van Juf Jedermann. Het kan wel even, ze geeft het boek aan haar duo-partner en gaat zachtjes naar de gang. Op de gang besluipt haar het gevoel dat er een lichte paniek rondwaart, maar ze kan er niet de vinger opleggen wat er aan de hand is. In het lokaal naast haar begint de kerstsfeer al een beetje weg te ebben. Logisch, daar staat een invaller en dan is het altijd moeilijker.

 ‘De supermarkt heeft het ijs per ongeluk verkocht! Er is al naar andere supermarkten gebeld en we hebben er een gevonden die gelukkig nog ijs heeft. Janneke is het ijs halen, maar we moeten de coupes nog opmaken, dus het kan nog wel een half uur duren! ’ Nog een half uur wachten met kinderen die al zo’n beetje aan het eind van hun Latijn zijn! Wat moeilijk voor de kleuterjuffen! Geen wonder dat de onrust in school voelbaar is. In het lokaal naast haar klinkt discomuziek, maar ze weigert de sfeer met een disco te doorbreken.  Zo’n prachtige planning en alles wordt in de war geschopt door ’s lands grootste kruidenier die op de kleintjes let. Nou, vergeet het maar, de kleintjes, wel andere dan die waar de kruidenier op doelt, zijn juist de dupe!                                                              (Wordt vervolgd)