Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Het duurt nog een half uur!’ Ze fluistert de ramptijding in het oor van haar duo-partner. ‘Wat nu?’, leest ze op haar lippen. Juf Jedermann vertelt graag en heeft in de loop der jaren heel wat verhalen in haar hoofd opgeslagen, maar geen kerstverhaal helaas. In de afgelopen paar minuten heeft ze al die verhalen de revue laten passeren. Welk verhaal was een succes? Het verhaal van de draak, schiet er door haar hoofd. Maar hoe kan je nou een draak met de Kerstman in verband brengen? Als ze op haar stoeltje gaat zitten, heeft ze een idee. Ze geeft haar collega een seintje dat ze zich geen zorgen hoeft te maken.

‘Hebben jullie het verhaal al eens gehoord over de Kerstman die ontvoerd werd?’, vraagt ze als alle kinderen haar vol verwachting aankijken. Ze weet het antwoord natuurlijk al, want tot voor kort bestond dit verhaal nog niet eens.  Gelukkig bestaat er voor kinderen geen tijd en zo lang ze bezig worden gehouden kan alleen slaap roet in het eten gooien. Ze heeft hun volledige aandacht en ook die van de ouders.

‘Er was eens een draak die boos was omdat hij nooit cadeautjes kreeg’, begint ze en langzaam ontstaat er een spannend verhaal, waarin de Kerstman in een grot kou ligt te vatten en niet aan de draak kan ontsnappen totdat Jantje hem komt redden. Dat ‘kou vatten’ heeft een speciale reden, want altijd als een verhaal goed loopt, begint ook haar neus  op onverklaarbare wijze te ‘lopen’. Als ze haar neus snuit, probeert ze dit in het verhaal te verwerken en het zorgt altijd voor een hilarisch effect waardoor de spanning nooit te hoog oploopt.

De kinderen vinden het prachtig dat Jantje de draak te slim af is met alleen maar een doosje lucifers, gedroogd gras, een emmer water en een roodgeverfde bal. Corrie, een van de leden van de Ouderraad, vergeet bijna te gaan helpen met het maken van de coupes als Janneke hijgend met het ijs arriveert. Ze zit helemaal in het verhaal.

Op de school van Jantje wachten de kinderen vol spanning op de Kerstman en als juf Jedermann naar de lucht wijst en roept: ‘Kijk, daar is hij! ’, draaien niet alleen alle kinderhoofden, maar ook de hoofden van de hulpouders naar het raam om naar de lucht te kijken. Ze moeten er zelf om lachen. Het grappige is, dat daar inderdaad een arrenslee met cadeautjes aan komt vliegen. Als de Kerstman in het verhaal veilig geland is en het feest op de school van Jantje begint, gaat ook de deur van hun eigen klas open en stapt een moeder binnen met een blad vol ijscoupes met brandende sterretjes erin. Een pracht gezicht in de half verlichte klas. Met applaus wordt het verhaal afgesloten en worden de ijsjes begroet. Zo merken de kinderen er niets van dat er iets mis was.

De vuile spullen kunnen ze in hun plastic tas stoppen en dan mogen ze  hun jas aantrekken. Ze geeft aan alle kinderen een zelfgemaakte Kerst-  en Nieuwjaarswens, die ze zo veel mogelijk in de taal van de ouders heeft geschreven. Precies op tijd, want ze krijgt een seintje dat de glühwein die aan de wachtende ouders verstrekt is, zijn tol begint te eisen. Er zijn al ouders die niet meer weg willen omdat ‘het zo gezellig is’. Vlak voor hun vertrek komt nog een van de vaders verkleed als Kerstman binnen. Gewoon voor de lol en iedereen weet dat het de vader van Stacey uit groep 4 is. Of toch niet? Wijnand  loopt naar de Kerstman. Hij klopt hem  meelevend op zijn arm en vraagt: ‘Kerstman, bent u nog verkouden?’ Waarop de Kerstman een hoestbui krijgt, zijn neus snuit en verbaasd vraagt: ‘Hoe weet jij dat nou?’