Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Juf, mag ik nu sneeuwvlokken op het raam maken?’ Wijnand staat gevaarlijk met een kwast met witte verf voor haar neus te zwaaien. In zijn andere hand heeft hij een sliertje van piepschuimstukjes die op een kluitje op een draad geregen zijn, maar het is hem gelukt. En dat was de voorwaarde om te mogen verven. ‘Dat heb je toch maar mooi  voor elkaar gekregen!’, zegt ze, terwijl ze de ‘sneeuwvlokken’ een beetje uit elkaar schuift. ‘Nu nog even een kaartje pakken en je naam erop schrijven, dan kunnen we later zien wie deze mooie sliert gemaakt heeft. Geef mij die kwast maar even.’ Kerstfeest is een feest van vrede en zo’n naam kan ruzie voorkomen. Binnen een paar tellen staat hij voor haar met het kaartje. De naald zit nog aan de sliert, dus het kaartje is er snel aan vast te maken. ‘Zo, en trek nog even een verfschort aan, want ik wil geen ruzie met je moeder.’ Lachend gaat hij een verfschort aantrekken en komt de kwast halen. Die juf, ruzie met zijn moeder? Vast niet.

De sneeuwslierten prikt ze voor het raam aan het plafond. Op het raam heeft ze een arrenslee met rendieren geplakt en de kinderen vinden dat hij goed gelukt is. Vooral het aluminiumfolie op de slee vinden ze mooi omdat het licht van de kerstversiering er steeds in weerkaatst wordt. ‘Net echt’. Ze hebben met z’n allen ‘pakjes’ gemaakt. Gewoon een vierkant of rechthoek van papier met een kruis van smalle papierstroken erop. En nu slierten al die pakjes achter de slee aan. Wijnand kijkt nog even naar zijn eigen ‘cadeautjes’ op het raam. ‘Deze is van mij en deze en deze. Wat een mooie strik heb ik gemaakt voor dit pakje hè? Ik ben benieuwd wat erin zit.’ Dan gaat hij met zijn tong uit zijn mond sneeuwvlokjes schilderen op het raam, de juf verbouwereerd achterlatend.

Soms lukt het om iets bijzonders van een klas te maken en deze keer is het beslist gelukt. De kerstboom  is door de kinderen zelf opgetuigd. Ze vonden het fantastisch om te doen, want thuis mogen ze dat meestal niet en op school is zo veel materiaal, dat het geen ramp is als er af en toe iets sneuvelt. Ze mochten om de beurt iets uit de dozen kiezen om in de boom op te hangen tot de boom helemaal versierd was en ze leerden meteen om er voorzichtig mee om te gaan. ‘Kijk, juf, dit is de mijne’, hoort ze regelmatig en dan wijst iemand iets aan in de boom.

Geen groot licht aan dit jaar heeft ze zich heilig voorgenomen en daarom is ze een stuk of vijf extra lange lichtsnoeren gaan kopen. Die komen thuis ook nog wel van pas. En nu ziet de klas er helemaal uit om door een ringetje te halen. De kinderen hebben ’s middags vrij en samen met haar duo-partner is het gelukt om er iets moois van te maken. De tafels zijn prachtig gedekt. Op de helderwitte ondergrond komen de meegebrachte borden in allerlei kleuren, vormen en maten en het gevarieerde bestek ook goed uit en bij iedereen staat een zelfgemaakt kerstlichtje in een mooi versierd ‘ lantaarntje’ te branden. Lekker veilig dankzij de glazen potjes van baby- en kleutervoeding die door de ouders gespaard zijn. Kleurige kerstservetjes en crêpepapieren versiering maken het af.

Nog even een rondje door de hele school om alle lokalen van collega´s te bewonderen. Het ziet er fantastisch uit. De stagiaires doen weer heel wat goede versierideeën op dit jaar. Ook het lokaal van de invalster, die af en toe even in juf Jedermann’s groep om raad is komen vragen,  ziet er heel gezellig uit. Nu snel naar huis om zich om te kleden. Over een goed uurtje staan de kinderen al weer voor de deur met hun ouders.                                                                                             

(Wordt vervolgd)