Juf Jedermann Blogs Met Passie

Juf Jedermann pakt haar eigen boom en een paar dozen met kerstversiering uit de aula. Er is genoeg. De Sinterklaasknutsels zijn meegegeven en de klas is opgeruimd. Als de kleuters maandag  komen moet het lokaal versierd zijn voor de Kerst.

De kleuterjuffen vertrekken al vrij snel.

‘We gaan, doe jij het alarm erop? Wij maken het zondag af.’

Zelf doet ze het liever vandaag, dan hoeft ze niet in het weekend terug te komen. Ze is zo druk bezig met de kerstboom, dat ze het geklop op het raam eerst niet hoort. Als ze opkijkt staat Nora* te wijzen naar de deur. ‘Zal ik helpen juf?’, roept ze keihard. ‘Doe dan maar even open!’

Ze loopt naar de buitendeur.

‘Mijn moeder is nog op haar werk’, zegt ze, ‘en ik heb thuis gezegd dat ik u ga helpen. Mijn zus vindt het oké als ik maar om half zes thuis ben, dan gaan we eten.’ Als een spraakwaterval stort ze haar woorden over juf Jedermann heen. Met een knisperende zak snoep in haar hand, kijkt ze juf Jedermann vol verwachting aan. Zo moeilijk als ze af en toe in de klas kan zijn, zo lief en behulpzaam is ze als ze samen zijn. Het is zo fijn om ook die goede kant te leren kennen.

‘Maak jij de kerstboom maar af’, zegt juf Jedermann, ‘dan ga ik de slingers en de lichtjes ophangen. Fijn dat je wilt helpen.’ Nora glundert, houdt haar de snoepzak voor en stopt daarna zelf ook gauw wat in haar mond. Als Nora niet kletst, dan kauwt ze.

Nog voor het tijd is om te gaan eten kijken ze allebei voldaan naar het lokaal. Het is af! Het ziet er echt gezellig uit. Al haar eigen kerstverlichting hangt. Ze heeft er in de afgelopen jaren steeds snoeren bij gekocht, zodat het grote licht niet aan hoeft.

‘Nora, wat is de boom mooi geworden!’, zegt ze vol bewondering. Ze meent het echt, ze had het zelf niet beter gedaan.

Ook de kleuters zijn onder de indruk als ze ’s maandags binnenkomen. Ze gaan rustig in de kring zitten en kijken hun ogen uit. Lang leve de uit  de Bobo’s geknipte verhalen, die komen nu goed van pas. Na het dagelijkse ritueel pakt ze een verhaal dat ze thuis al heeft opgezocht en leest het voor. Het is een verhaal over een kleine kabouter met een grote mond, die zo’n verbeelding heeft dat hij denkt bovenin de kerstboom te mogen hangen. Hij wordt uiteindelijk door de Kerstman op zijn plaats gezet en eindigt helemaal onder in de boom. Tijdens het voorlezen glijden de ogen van de kinderen over de boom en stomtoevallig hangen er een vogeltje en een trompetje, die ook in het verhaal voorkomen. Ze stoten elkaar aan en wijzen om dan gauw weer verder te luisteren.

Als het verhaal uit is beginnen ze spontaan in hun handen te klappen. Ze buigt voor de grap en staat dan op om de papieren op de tafel in het midden van de kring te leggen. Het applaus stopt en van het ene moment op het andere is het  doodstil. Alle kleuters kijken met grote ogen naar de boom. Ze volgt hun blik en kijkt zelf verbouwereerd als ze ziet waar iedereen naar kijkt. Aan de onderste tak hangt een kaboutertje.