Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Mam, ik ben morgen vrij. Zal ik met jóu meegaan?’

‘Ik val nu in bij de kleuters’, zegt ze twijfelend. ‘Ze moeten allemaal een mandje vouwen, want ze krijgen er met Pasen van de Ouderraad eitjes in. Ik weet niet of je dat leuk vindt?’

Kleuters lijken hem ‘cool’ en zij kan wel een paar extra handen gebruiken.

De kleuters vinden hem nog ‘cooler’. De jongens zijn in de wolken met een ‘man’ in hun midden. ‘Ik heb nog nooit een meester als juf gehad’, verzucht Henk blij, maar ze maken geen kans om bij hem in de buurt te komen. De twee Nellies gooien allebei op ‘verpletterende’ wijze hun charmes én volumineuze lichamen in de strijd om naast hem te mogen zitten. Ze winnen nog voor haar zoon een stem in ‘t kapittel heeft. ‘Laat maar’, gebaart hij als juf Jedermann wil reageren.

Na de kring neemt hij een groepje mee voor de werkles. Als ze later opkijkt – het is er verdacht stil - staan de mandjes al kant-en-klaar te wachten. Maar waar is hij dan nu mee bezig? De meiden kijken ademloos toe. ‘Weet jij nog hoe het peper- en zoutstelletje verder moet?’, fluistert hij even later en drukt haar een half afgevouwen vierkant in de hand.

Het wordt een rage! De hele middag gaat het vouwen door tot ze allemaal zo’n happertje* hebben. Op elk driehoekje wordt een ander kleurtje gezet en aan de achterkant komen dan teksten als ‘lief’, ‘10 kusjes’, ‘boef’ en ‘schat’. Zo’n honderd keer heeft ze een happertje onder haar neus gedrukt gekregen: ‘Hoeveel keer juf?’ Even zo vaak moet ze een kleur kiezen en de tekst hardop lezen waarna ze gierend van de lach vertrekken als de juf ondeugend, verliefd of een boef blijkt te zijn. Maar aan het eind van de middag heeft hij wel in zijn onschuld zelfs de jongste kleuters geleerd tot tien te tellen, synchroon met het tellen mee te bewegen – daar is echt een goede motoriek voor nodig - én ze herkennen allemaal de acht kleuren.

‘Komt de meester vandaag niet?’, vragen ze de volgende dag teleurgesteld. Nee, de ‘meester’ is zelf naar school. Juf Jedermann vindt het ook jammer, want de mandjes zijn nog niet klaar. Er moet nog een haasje gekleurd, uitgeknipt en opgeplakt worden. ‘Kom maar op met die eitjes’, lijken zijn gespreide armen te zeggen.

Maar kleuters zien dat anders, want bij de volgende werkles zegt een van de Nellies: ‘Mijn mandje is af, juf. Mag ik nu het haasje met de beentjes wijd? Juf Jedermann kan haar niet verstaan. ‘Wat zeg je, Nellie?’ Nellie staat op en wijst naar de hazenkleurplaten die voor juf Jedermann op de tafel liggen: ‘Mag ik alstublieft het haasje met de beentjes wijd?’

Ja, zo zou je het natuurlijk ook kunnen noemen, maar daar zou ze zelf nooit op gekomen zijn.

*http://www.youtube.com/watch?v=lKNQhT-xQeA