Juf Jedermann Blogs Met Passie

Iedereen zit net aan zijn koffie of thee als ze in haar tas begint te rommelen. ‘Ik zag een grappige goocheltruc op internet’, zegt ze, ‘die ga ik in de klas gebruiken.’ ‘Laat eens zien?’, vraagt Trix, die altijd wel geïnteresseerd is in haar ideetjes. Juf Jedermann legt een zwart stuk karton voor zich neer. De randen heeft ze met wat sterren versierd. Erop komt een muntje. Ze neemt een doorzichtige wegwerpbeker en doet er een koker omheen die ook versierd is met sterren. Al met al ziet het er best professioneel uit. ‘Oké’, zegt ze. ‘Ik ga deze munt laten verdwijnen met behulp van mijn magische koker.’ Als ze hem even later weer te voorschijn tovert, ziet juf Jedermann stuk voor stuk verbijsterde gezichten. Zo, die zijn wakker. Het duurt niet lang voor ze de truc* doorhebben, maar ze had hen toch even te pakken.

‘Toveren bestaat niet’, zegt Jim verontwaardigd. Ze is de dag begonnen met een kringgesprek om hun nieuwe leesboekles in te leiden. ‘Nee hè, juf?’, zegt hij, alsof hij bevestiging nodig heeft. ‘Nee’, toveren bestaat niet’, zegt juf Jedermann, ‘maar goochelen wel. Dan doe je iets slims of je doet het zo snel dat het lijkt alsof je tovert, omdat niemand het gezien heeft’. ‘Kunt u goochelen?’, vraagt Sonia nieuwsgierig. Op die vraag zat ze te wachten. ‘Ja’, zegt ze, ‘een beetje’, dat heeft ze tenslotte net in de lerarenkamer bewezen. ‘Oh’, smeken ze allemaal, ‘wilt u het alstublieft eens voordoen?’ De truc slaat ook hier in als een bom en om te bewijzen dat toveren niet bestaat, laat ze zien hoe hij werkt. Prachtig vinden ze het. Weer eens wat anders dan de twee soldaatjes.**

Na al die spannende dingen is er weinig animo om aan het werk te gaan. ‘Weet je waarom ik letters zo leuk vind?’, zegt ze als iedereen op zijn plaats zit. ‘Omdat je er óók een beetje mee kunt goochelen. Je hoeft maar één letter te veranderen en je hebt een heel ander woord. Ik kan zelfs van een hond een kat maken!’ Nu heeft ze ineens alle aandacht. Weer een goocheltruc? Daar lusten ze wel pap van. ‘Doe eens, juf?’, smeekt Sonia en juf Jedermann schrijft op het bord: hond – mond – mand – man – kan – kat. Ze vertelt hoe ze het gedaan heeft: steeds één letter veranderen of er een weghalen. Een stuk ingewikkelder dan de goochelhoeden uit het leesboek, waar maar een letter veranderd hoeft te worden.

Iedereen is nog aan het werk als Tisha haar werkboek in de nakijkbak legt. Daarna stopt ze juf  Jedermann verlegen een opgevouwen blaadje in haar hand en fluistert: ‘Ik heb de poes weer in een hond veranderd.’ Even weet juf Jedermann niet waar ze het over heeft, tot ze het briefje openvouwt: poes – hoes - hoed – hond. Wat knap, zelfs aan de eind-d heeft ze gedacht en de oe heeft haar ijverige lezertje als twee losse letters aangepakt! Wat is ze al ver! Je kunt wel zien dat ze boeken verslindt. ‘Oké?’, vraagt ze toch onzeker. ‘Tisha, het is super! Schrijf maar even op het bord, dan kan iedereen het zien.’

‘Kijk eens even allemaal! Tisha heeft de poes weer in een hond terug gegoocheld!’, zegt ze terwijl ze op het bord wijst. Eerst zijn ze verbaasd, maar dan hebben ze door wat de juf bedoelt. Ze ziet bewegende lippen, net op de grens van stillezen. Dan klinkt de stem van Jim door de klas: ‘Applaus voor Tisha! Er komt verbaasd achteraan: ‘Vier woordjes maar? Dan kan ze het zelfs nog beter dan u, juf!’

*http://www.youtube.com/watch?v=dVWk01zGGFo&feature=player_detailpage

**http://www.positiefleren.nl/jufjedermann/twee-soldaatjes