Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Ha juf!’

Juf Jedermann loopt in het winkelcentrum en kijkt op. De stem komt haar bekend voor, maar ze moet de brede kerel die grijnzend voor haar staat eens goed bekijken voor ze trekken in zijn gezicht herkent.

‘Ha Jack!’, zegt ze blij. De stroom mensen golft om hen heen als ze daar zo midden in het looppad blijven staan, maar ze trekken er zich niets van aan. Minstens vijftien jaar bijpraten kost even tijd.

Jack is heel eerlijk tegenover haar. En wat hij overslaat kan ze zelf invullen, want ze spreekt zijn moeder nog regelmatig. Hij heeft een tijdje samen met zijn vriendin elders in het land gewoond. Zijn relatie is stukgelopen en hij zat daarna zwaar in de schulden. Het gaat weer goed met Jack, mede dankzij zijn ouders. Nu heeft hij een goede baan, een fantastische vriendin en komt hij weer in de buurt wonen. ‘Leuk’, zegt ze, ‘dan zullen we elkaar vast nog wel eens tegenkomen.’

‘Juf’, zegt Jack ineens als ze op het punt staan om afscheid te nemen. ‘Weet u dat ik nog wel eens aan uw geschiedenislessen denk? U vertelde altijd van die prachtige verhalen. Waar haalde u die toch vandaan? U moet wel veel van geschiedenis houden.’

Juf Jedermann besluit dat het nu haar beurt is om de waarheid te vertellen.

-Je zult het niet geloven, Jack, maar ik heb jarenlang een verschrikkelijke hekel aan geschiedenis gehad, zelfs toen ik juf wilde worden. Ik kon die jaartallen niet onthouden, alleen als ze makkelijk waren. Je weet wel, 1600 Slag bij Nieuwpoort en zo. Tot een van mijn vrienden me vertelde, dat geschiedenis juist zo’n leuk vak was. Ik was stomverbaasd en vroeg waarom hij dat vond. ‘Omdat het zulke mooie verhalen zijn en alles past in elkaar, net een puzzel.’ En toen begreep ik pas waarom ik er moeite mee had: ik had nooit de verbanden gezien. Als er in het ene land een moord werd gepleegd of als iemand trouwde, had dat in een ander land weer gevolgen. ‘Weet je wat?’, zei hij, ‘bel me maar als je er weer problemen mee hebt.’ Dat heb ik gedaan toen ik een toets had en er geen gat meer in zag. Tot diep in de nacht vertelde hij me verhalen en de verbanden tussen die verhalen door er alle landen bij te betrekken. En verhalen kan ik wel onthouden. Jack knikt. Hij weet precies wat ze bedoelt.

-Ik probeerde bij die toets steeds te sturen naar zijn verhaal en had voor het eerst van mijn leven een 8.’ Die leraar nam mij apart en zei: ‘Het zit iets anders in elkaar dan je hebt opgeschreven, maar je hebt laten zien dat je je erin hebt verdiept en dat vind ik fantastisch.’

Toen ik bij jullie in de groep geschiedenis moest geven en het saaie boek zag, moest ik weer aan die vriend denken. Ik heb uren in de bibliotheek doorgebracht en in allerlei boeken naar verhalen gezocht die aansloten bij wat er in jullie boek stond en die grappig, interessant of spannend waren.

‘Dat weet ik nog’, zei Jack, ‘dan waren we met elkaar het boek aan het lezen en dan kwam er weer een leuk verhaal. Toen ik in de problemen zat en dacht dat ik er nooit meer bovenop zou komen, moest ik aan een van uw verhalen denken.’ Juf Jedermann is heel benieuwd welk verhaal hij bedoelt.

‘Weet u het verhaal nog van de Engelsen met hun grote oorlogsschepen? Ik vond het net een kasteel toen u de tekening liet zien en vertelde hoe de Hollanders met hun lichte, kleine schepen snel onder de kanonnen van de Engelsen doorvoeren en de Engelse schepen lieten zinken. Zo wonnen we die oorlog terwijl ik ervan overtuigd was dat we zouden verliezen. Nou, daar dacht ik aan toen ik zelf in de problemen zat. Als het de Hollanders toen is gelukt, gaat het mij ook lukken.’ Dan grijpt hij haar bij de schouders en geeft haar een klinkende zoen op elke wang.

Hij slikt even, juf Jedermann ook.

‘Dag juf.’