Ze
krijgt een vaste middag in groep 8.
‘Hé,
een tweeling? Lijken ze op elkaar?’, vraagt juf Jedermann als ze de lijst met
leerlingen doorneemt. Diederik en Mieke hebben dezelfde achternaam en wonen op
hetzelfde adres.
‘Nee,
het is geen tweeling en ze lijken absoluut niet op elkaar.’, zegt haar collega
met wie ze dit jaar gaat samenwerken.
Dan
ziet ze pas dat ze niet op dezelfde dag geboren zijn.
‘Het
is een samengesteld gezin.’, legt hij uit.
Het blijken inderdaad twee
totaal verschillende kinderen te zijn, maar het gaat wonderbaarlijk goed.
‘We
hebben een prijs gewonnen, juf! We staan in de krant!’, vertelt Mieke na de
meivakantie. Juf Jedermann krijgt een uitgeknipt krantenartikel in haar handen
gestopt. Ze hebben allebei gereageerd op de vraag - van het plaatselijke
huis-aan-huisblad - wie de liefste moeder heeft. De prijs is een verwenontbijt
voor het hele gezin. Zij hebben gewonnen. Wat leuk!
Juf
Jedermann leest het bericht hardop voor, maar als ze bij de tekst van de brieven
komt, vergeet ze hardop te lezen, zo ontroert het haar.
‘Hard
op, juf.’, zegt een van de jongens.
Ze schudt haar hoofd. Al zou
ze het willen, ze zou het niet kunnen. Onopvallend haalt ze haar mouw langs
haar ogen als ze het knipsel aan Mieke teruggeeft. Mieke leest haar brief zelf
wel voor. Luid en duidelijk vertelt ze waarom haar moeder de liefste is. Daarna
is Diederik aan de beurt en zijn woorden ontroeren juf Jedermann het meest. Wat
fijn als je zo over je ‘nieuwe’ moeder denkt! Groep 8 is er ook even stil van,
daarna vuren ze hun vragen over het ontbijt op die twee af.
Juf
Jedermann glimlacht als ze naar het harmonische stel kijkt. Een paar woorden
uit de brief van Diederik staan in haar geheugen gegrift ‘…. en ze trekt niemand voor’. Om dat voor
elkaar te krijgen heb je een consequente, geduldige en liefhebbende vrouw
nodig, want zo makkelijk is Diederik niet.
Als
één moeder die verwennerij verdient, is het deze vrouw. Dat hebben ze goed
gezien daar op de redactie.
