Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Olga, ik wil graag een gesprek met Jaimy en jou. ‘Over het lezen zeker?’, vraagt Olga. Juf Jedermann knikt. Jaimy blijft hangen in hetzelfde leesniveau terwijl er volgens haar geen aanwijsbare redenen zijn dat lezen hem moeite zou kunnen kosten. ‘Zullen we even een afspraak maken?’

Na al die maanden kan ze hem nog steeds niet doorgronden. Hij levert absoluut geen problemen op in de klas, maar ze zou zo graag eens een glimlach op zijn gezicht zien, wat enthousiasme willen bespeuren. Het verbaast haar dat deze rustige jongen thuis regelmatig flink uit zijn dak gaat.

Olga loopt voorop en Jaimy volgt haar bleek en lusteloos, met een verbeten trek om zijn mond. Ze valt meteen maar met de deur in huis. Als het lezen niet verbetert kan hij niet naar de volgende groep, dat is de afspraak op school. Daar schrikt hij van. ‘Vind je lezen moeilijk?’, vraagt ze hem op de man af. Hij haalt zijn schouders op en als ze hem afwachtend blijft aankijken zegt hij: ‘Saai.’

Ze denkt dat ze een oplossing heeft en die biedt ze hem aan: Een maand lang met zijn moeder meedoen aan Samen Beter Lezen. Ze brengt het enthousiast en vertelt dat het al heel wat leerlingen heeft geholpen. Zes dagen van de week 15 minuten hardop lezen met zijn moeder. Ze neemt het een beetje ruim, dan is er wat speling mogelijk. ‘Pure leestijd hoor, dus plassen telt niet mee.’, zegt ze met een knipoog, maar er kan nauwelijks een lachje bij hem af.

Het programma* ligt al klaar met een stapeltje boeken. In een logboek kunnen alle ervaringen opgeschreven worden, zoals complimentjes als hij zijn best doet. Natuurlijk mogen ze ook boeken in de bibliotheek lenen en hij mag alles lezen wat hij wil. Ze krijgt hem zo ver dat hij er toch  een gat in ziet om het te proberen. In een opwelling laat ze hém tekenen en ze geeft hem als eerste een hand om de afspraak te  bezegelen.**  

Als ze af en toe haar duim opsteekt of knipoogt, dan glimlacht hij.  Al na korte tijd pakt hij niet zoals gewoonlijk zijn tekenspullen, maar een leesboek uit zijn la. ‘Ga je lezen?, vraagt zijn beste vriend verbaasd. ‘Ja, lezen is leuk!’, fluistert hij met een schuin oog op haar. Juf Jedermann staat met een mond vol tanden. Wat is er gebeurd?

‘Yeah!’, de vreugdekreet ontsnapt uit zijn mond nog voor hij er erg in heeft. Over zijn gezicht trekt een brede lach en zijn beide armen schieten omhoog. Hij schrikt er zelf van. Ze feliciteert hem, hij heeft zelfs het volgende niveau nog bijna gehaald!  ‘Ik heb geen moment hoeven zeuren over het lezen en weet je waarom?’, zegt zijn moeder. Juf Jedermann schudt haar hoofd. ‘Door de hand die je hem gaf, maar vooral omdat hij zelf moest tekenen. Toen we het huis kochten, was hij boos dat híj niet mocht tekenen, want hij ging er toch ook wonen?  ‘Nu ben ik ook belangrijk hè?’, zei hij.

Elk kind is belangrijk’, denkt juf Jedermann. Ze neemt zich voor nóg meer haar best te doen om dat duidelijk te maken.

(N.B. De gegeven links zijn NIET van de school van juf Jedermann.)

*http://www.klokhuis.com/nl/samen-beter-lezen

** http://www.klokhuis.com/images/stories/Samen%20Beter%20leren/Jaikdoemee.pdf