Een verhaaltje voor het slapen
‘Mag U mee?’ Bij de bus op haar invalschool staan jaloerse ouders, die er zelf heel wat voor over zouden hebben om mee te mogen naar de Efteling. Geen werkdag, maar een ‘feest’dag, vinden ze. Zelf vindt juf Jedermann het niet zo’n feest om met een vreemde klas een hele dag op de Efteling door te brengen. Het is een hele verantwoording. Ze herinnert zich nog dat ze zelf niet langs Roodkapje en de wolf durfde, maar die tijd is voorbij. De kinderen van deze tijd zijn gelukkig niet bang meer voor onnozele poppen die spastisch bewegen en een blikkerig geluid voortbrengen. Die zien ze genoeg op tv. Maar in navolging van alles wat ze voorgeschoteld krijgen, halen ze nu zelf de gekste capriolen uit en het is aan haar om ze allemaal weer veilig terug te brengen.
Als ze het park binnen komen, begint het al goed. Ze kan meteen door naar de EHBO-post vlakbij de Python om Johan af te leveren. Hij heeft een migraineaanval en daar ontfermen ze zich met veel liefde en begrip over hem. ‘Rust is het enige dat werkt’, zeggen ze daar en Johan knikt, want hij heeft er ervaring mee. Hij laat zich gewillig op een lekker bed neerleggen en valt meteen in slaap. Hij slaapt de hele dag en pas vlak voor hun vertrek wordt hij wakker, klaar om mee naar huis te gaan. Arm kind.
De rest van de kinderen hebben een heerlijke dag en behalve een pleister plakken en een natte broek is er gelukkig niets schokkends gebeurd. Iedereen is wel doodmoe van alle belevenissen en ervaringen en dat is te merken in de bus. De juffen sussen en smoren menig ruzie. En omdat ze in een reusachtige file vast komen te zitten, duurt de reis nog eens extra lang ook. ‘Zal ik een verhaal vertellen?’, vraagt ze aan de ervaren juf als liedjes en spelletjes niet meer baten. ‘Als je dat kunt? Graag!’, antwoordt deze, want de reis is een aanslag op haar kunnen en een veel grotere beproeving dan de hele dag de leiding hebben over de financiën en zestig dollende kinderen.
Juf Jedermann loopt naar de chauffeur en als ze zegt wat haar bedoeling is, biedt hij haar de microfoon en de voorste stoel aan. Met een microfoon klinkt het veel leuker. ‘Kennen jullie het verhaal van prins Karel, die ’s avonds nooit naar bed wil? De reis zal nog wel even duren, dus ze vertelt heel uitgebreid. Over de wanhoop van de koning en de koningin, de maatregelen die ze nemen en alle domme dingen die Karel doet om maar niet naar bed te hoeven. Want hoe kan prins Karel later een goede koning worden als hij op school slaapt? Als er een grote verhuiswagen voor het paleis stopt, zitten de kinderen al helemaal in het verhaal. Wat zou erin zitten?
‘Ik ga niet in dat oude bed’, zegt prins Karel en ook de koningin vindt het maar niets. Maar het gouden bed uit de slaapkamer wordt weggehaald en er komt een oud, ijzeren bed voor in de plaats. De prins is natuurlijk niet te vinden als het bedtijd is. Als hij in de koelkast wordt gevonden, is het al één uur! Maar wat is dat? Het ijzeren bed zakt helemaal door en gooit prins Karel met een bons op de grond: ‘Hoepla! Graag of niet.’ Prins Karel mag van het bed pas slapen als hij er om vijf uur zonder nadenken op neervalt, maar hij wordt er wel op tijd weer uitgegooid en terugkruipen in bed zit er echt niet in. De strijd met het bed zorgt ervoor dat hij later, véél later, een goede koning wordt.
Als het verhaal uit is, vraagt de chauffeur of ze niet elk schoolreisje met hem wil meerijden en de ervaren collega verzucht: ‘Wat zou ik graag willen dat ik zó kon vertellen’. Dan hoort ze maar één stem in de hele bus, de stem van Johan, die achter haar zit. Als ze omkijkt ziet ze hoe dat komt. De rest van de kinderen is in slaap gevallen. Hij verzucht: ‘Dit is mijn leukste schoolreisje ooit.’ Even staat ze met een mond vol tanden. Hij heeft toch de hele dag geslapen? Maar dan denkt ze dat ze het weet. Er is niemand in de hele bus die kan zeggen dat hij bij een python heeft geslapen. Hij wel.
In: Juf Jedermann
Tags: invalschool efteling schoolreis ehbo migraine ruzie verhaal
blog comments powered by Disqus