Als de
telefoon gaat heeft de leidster van de cursus Leer- en gedragsproblemen haar
inleiding net achter de rug. Hoe belangrijk het is dat een kind zich veilig
voelt in de klas en natuurlijk ook op school.
‘Er zit een
kleuter voor de deur.’, zegt een moeder die aan de overkant woont. ‘Zeker
iemand die vergeten is dat het vandaag een studiedag is.’
Ach gut,
het regent, al zit ze droog in het portaal.
‘Ik ga wel
even kijken.’, zegt Annie. ‘Bedankt.’
Ouders die de Nieuwsbrief en de extra brieven niet lezen,
komen helaas regelmatig voor.
De
cursusleidster is het waarschijnlijk gewend, want ze geeft de rest van het team
alvast een opdracht waarmee ze aan de slag kunnen:
‘Als jullie in die tijd eens over voorbeelden nadenken, want
ik ken jullie school natuurlijk nog niet.’
Het duurt
even voor Annie terug is.
‘Sorry’,
zegt ze, ‘ik heb haar voorlopig in de klas gezet, want het regent buiten.
Daarna heb ik haar oma gebeld.’
‘Welke
kleuter was het?’
‘Waren ze
vergeten dat het een studiedag is vandaag?’
‘Zou je die
ouders niet?’
Er worden
heel wat vragen en opmerkingen over
Annie uitgestort.
‘Het is Ebony, ze zat te huilen in het portaal. Ze wist dat
het studiedag was, maar haar oma en tante kregen ruzie en toen is ze
weggelopen.’
Ebony, tja,
dat is een ander verhaal. Het Afrikaanse meisje met de brede glimlach is door
haar moeder naar Nederland gestuurd. Haar vader heeft de kleuter bij zijn eigen
moeder ondergebracht.
Maar oma krijgt steeds meer kinderen toegeschoven en ziet
het af en toe niet meer zitten.
‘Ze heeft vanmorgen Ebony’s tante laten komen om een paar
van de kinderen mee te nemen. Daar is Ebony erg van streek van, ze wil hier
blijven. Maar ook omdat haar oma en tante ruzie gingen maken. ‘Ik wil niet weg,
juf, ik wil hier blijven.’, huilde ze’, gaat Annie door, bij wie het huilen
nader staat dan het lachen.
Wat erg als
er zo met je gesold wordt, als je niet welkom bent bij je eigen moeder en als
er ruzie gemaakt wordt wie er voor je moet zorgen. Geen wonder dat het meisje
zo van streek is. De cursusleidster kijkt rond. Dan zegt ze, zelf ook een
beetje aangedaan: ‘Wat mooi dat ze op zo’n moment naar school vlucht, dan moet
ze zich hier toch wel heel erg veilig voelen.’
Ze kijken elkaar allemaal verwonderd aan. Zo gaat het hier
altijd. Ze zijn niet anders gewend.
