Juf Jedermann Blogs Met Passie

                                                            
Gezellig. ‘Paas’ontbijt vandaag! Juf Jedermann heeft er echt zin in. Deze maaltijd is haar favoriet omdat hij niets met het echte Paasfeest te maken heeft. Iedereen mag er dus bij zijn, misschien vindt ze het daarom wel zo gezellig.

Juf Jedermann heeft zelf al een deel van het eten naar de klas gebracht. Nu wacht ze ‘haar’ kinderen op in een lange, helderblauwe ochtendjas, die ze over haar T-shirt en spijkerbroek met opgerolde pijpen heeft aangetrokken. De fluwelen muiltjes met hakje en een pluizige pompoen doet ze pas op het laatste nippertje aan. Ze kan er nauwelijks op lopen, maar ze  oogsten elk jaar weer bewondering bij de meiden.

Ouders lopen af en aan om gekookte eieren die nog warm zijn, beleg en andere lekkernijen te brengen en langzamerhand druppelen stoere Superman-pyama’s en hazen- en kattenpantoffeltjes binnen. Ja echt, ook in groep 5 nog. Het geeft haar elk jaar weer het gevoel dat ze moeder is van een heel groot, gezellig gezin.

Hé’, zeggen er een paar als Rijk binnenkomt. ‘Je hebt geen pyama aan.’ Maar Rijk die altijd wel een weerwoord heeft, reageert niet. Woest rukt hij zijn stoel achteruit en gaat aan de leuk gedekte tafel zitten. Rijk kijkt er niet eens naar. Hij staart boos voor zich uit.

Het valt niet mee voor hem. Zijn vader zit voorlopig achter slot en grendel en zijn moeder is overspannen. Hij logeert samen met zijn zus bij een tante. Als juf Jedermann op haar knieën naast hem gaat zitten, fluistert ze: ‘Wat is er Rijk? Ben je boos op jezelf of op mij? Was je vergeten dat je in pyama mocht komen? Er klinkt een snik, maar antwoord krijgt ze niet.  ‘Geeft niets hoor. Het is fijn dat je er bent.’ Het snikken stopt, maar het blijft verder stil. ‘Ha, daar is de thee’, zegt ze daarom, in een poging om hem af te leiden, ‘zullen we gaan eten?’ Rijk schudt woest met zijn hoofd.

‘Ik heb al gegeten’, klinkt er gesmoord. Hè, wat jammer nou, zou hij het echt vergeten zijn? Ze wil wat zeggen, maar slikt haar woorden net op tijd in. Rijk tilt zijn hoofd op en kijkt haar met een betraand gezicht aan. ‘Dat moest van mijn tante.’ En met een perfect nagebootste vrouwenstem herhaalt hij haar woorden: ‘Hier komt niemand de deur uit zonder ontbijt en zeker niet in pyama.’

Ja, bij zijn tante gelden andere regels dan thuis, dat is duidelijk. Grrr.

‘Misschien lust je wel een kopje thee. Heb je nog wat ruimte over voor wat  lekkere dingen?’, zegt ze, terwijl ze met haar hand de tranen van zijn wangen veegt. Hij knikt. Ze geeft hem een paasservetje en zegt: ‘Snuit dan eerst je neus in dit haasje en ….’ - hij schiet in de lach - ‘… was daarna je gezicht even, dan gaan we beginnen.’

Even later ziet ze hem een eitje pellen en in druk gesprek met zijn buurman. Pfff, haar ‘gezin’ is compleet. Nu kan ze pas echt gaan genieten.