Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Pakken jullie je leesboek dan kijk ik even wat er vandaag gedaan moet worden, daarna gaan we in de kring.’, zegt ze als ze zich voorgesteld heeft.

Als ze de bureaustoel achteruit trekt om te gaan zitten, fluistert een meisje vlakbij het bureau: ‘Niet doen, juf’.

‘Wat moet ik niet doen?’, fluistert ze terug.

‘De stoel bij de zitting pakken.’

‘Waarom niet?’, vraagt ze verbaasd.

‘Er zitten bullebakken onder. Pak de stoel maar bij de leuning, dat kan geen kwaad.’

Juf Jedermann krijgt een visioen van kwaadaardige monstertjes die loerend afwachten tot iemand zo dom is met zijn vingers in de buurt van hun kaken te komen. En dan … hap, weg vingers. Nou ja zeg, deze leerlingen zijn 11 of 12. Daar verwacht je zoveel bijgeloof niet meer. Maar een paar hoofden in de buurt knikken overtuigend al kijken ze niet op van hun boek, daarom besluit ze zich aan het advies te houden. Het meisje lijkt opgelucht. Juf Jedermann kijkt even op de plattegrond.

‘Bedankt voor de waarschuwing, Signella.’, fluistert ze. Signella knikt. Het was in ieder geval geen grap.

Als het gezellig is, gaat de tijd snel. Voor ze er erg in heeft is het pauze. Ze loodst de groep naar buiten, waar de pleinwacht haar taak even overneemt.

‘Kan ik even naar het toilet?’, vraagt juf Jedermann voor alle zekerheid.

Als ze terugloopt, komt ze langs haar lokaal. Wacht eens, nu kan ze mooi die zitting van de bureaustoel even controleren! Al weet ze zeker dat er geen bullebakken onder zitten, ze is wel benieuwd waarom het meisje haar waarschuwde. Langzaam kantelt ze de stoel en ziet onder de zitting kleine, groenige bolletjes, soms een beetje zwart, soms gelig, maar allemaal zo’n beetje van hetzelfde formaat. Waar zou ze in gegrepen hebben als ze niet gewaarschuwd was? Eitjes van een of ander vreemd insect?

‘Vies hè?’, klinkt de stem van Signella achter haar.

Samen staren ze er vol afgrijzen naar.

‘Wwwat is het?’, stamelt juf Jedermann.

‘Bullebakken’, zegt ze en als juf Jedermann nog steeds vragend naar haar kijkt: ‘Snottebellen of hoe je het ook wil noemen. Die plakt de meester daar als hij denkt dat we het niet zien.’

Zonder de zitting aan te raken zetten ze de stoel overeind en gaan naar buiten. Ze heeft er die dag niet meer op gezeten.