‘Aaaah, nog een keer, please?’ Het kereltje kan zijn lichaam nauwelijks stil houden. Zijn donkere ogen schitteren van plezier. Heel de groep valt hem bij, al kennen ze hem net, want Jack is alleen maar gekomen om kennis te maken met zijn nieuwe groep. Groep 3 valt hem bij: ‘Ja, juf. Nog een keer alsjeblieft? Hij kan zo goed dansen!’ Ze kijkt op haar horloge. Het kan nog net.
‘Uno, dos, tres, cuatro’, roepen ze allemaal als de cd start. En dan klinkt ‘Hey, hey baby’ keihard door de klas, niet direct muziek die je in groep 3 verwacht, maar ze zijn dol op dit nummer *. Met open mond kijken ze naar Jack. Ze vergeten zelf te dansen. Hij lijkt wel van elastiek. Sommigen proberen zijn bewegingen na te doen.
Het ijs is voorgoed gebroken. Wonderbaarlijk toch dat muziek dit effect op mensen heeft? De vrouw bij de deur haalt opgelucht adem, ze weet dat het niet meevalt om in een vreemd land naar een nieuwe stad, school en klas te moeten, maar het gaat goed! Juf Jedermann steekt impulsief haar duim op. ‘Mag ik vanmiddag al komen alstublieft?’, zegt Jack als het tijd is. Ze knikt. Nou, die laat er geen gras over groeien. Dan fluistert hij: ‘Hartstikke tof juf, op mijn vorige school deden we dat nooit.’
‘De laatste act van groep 8, geheel zonder mijn hulp ingestudeerd. Kijk en huiver.’ Door Tjitte’s laatste woorden zitten ze allemaal op het puntje van hun stoel. Je kunt een speld horen vallen als de buitendeuren van de aula worden geopend. Juf Jedermann kan net een groep leerlingen zien staan, keurig in formatie. Wat hebben ze nou toch bij zich? Olievaten?
Jack staat voorop. En dan hoort ze hem roepen: ‘Uno, dos, tres, cuatro’, net als in groep 3. Ze krijgt er kippenvel van. De formatie komt in beweging. Een strak en toch gevarieerd ritme zwelt aan en neemt af als de ‘optocht’ door de tegenoverliggende deur weer naar buiten verdwijnt. Wat een discipline! Even blijft het stil in de aula, zo overdonderd zijn ze allemaal. Dan barst er een daverend applaus los.
Juf Jedermann glimlacht. Haha, een steelband met olievaten. Echt iets voor hem. In het publiek ziet ze zijn moeder een duim opsteken, niet naar hem, maar naar háár. Wat symbolisch! Jack’s schooltijd in een notendop: Zes fijne jaren, vastgelegd tussen de duimen van een juf en een moeder.
*http://www.youtube.com/watch?v=BeaIU6OL59Q
