Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Niet aan de rand gaan staan!’, gilt ze vanaf de kant naar Sari en Melanie, maar het is al te laat. Het vlot kantelt en beide meiden verdwijnen onder het wateroppervlak en komen niet meer boven. Onder die donkere watermassa is geen luchtbelletje meer te zien. ‘Kom we gaan.’, zegt Melanie, die ineens naast haar staat. Nee, ik moet blijven, denkt ze wanhopig, ik kan toch niet zonder Sari thuiskomen? Juf Jedermann kan haar tranen niet meer bedwingen.

Badend in het zweet en kletsnat van de tranen wordt ze wakker. Wat een verschrikkelijke nachtmerrie was dat! Wat moet je met zo’n droom? Kun je eigenlijk verdrinken in Duinrell? Het zwembad is verboden terrein, maar hoe staat het met de Splash of de Waterspin? Als ze haar rugzak pakt om naar school te gaan, stopt ze er nog gauw een jack en een extra handdoek in. Onder haar warme sweater trekt ze een T-shirt aan. Wat ziet ze er deze keer tegenop om op schoolreis te gaan. Waren ze maar weer veilig thuis.

‘Blijf bij de Splash achter het glas en probeer droog te blijven!’, waarschuwt Tjitte de bovenbouw voor ze het park ingaan. Geen overbodige waarschuwing, want de zon laat zich niet zien, ondanks de positieve weerberichten. Juffen en meesters warmen zich regelmatig even in het restaurant. De twee meiden, uitdagend in korte broek en mouwloos T-shirt net als in haar droom, verzekeren haar steeds dat ze het he-le-maal niet koud hebben.

Juf Jedermann houdt alle attracties met water angstvallig in het oog. Pas als Tjitte het van haar overneemt om foto’s bij de Splash te maken, durft ze even te relaxen. Maar dat duurt niet lang. ‘Twee van jouw meiden zijn kleddernat. Ze zijn naar het toilet om zich om te kleden. Ik zou maar even gaan kijken.’, zegt hij nijdig. Welke meiden hij bedoelt, hoeft ze niet eens te vragen.

‘Maak je borst maar nat, daar komt de juf.’, hoort ze Ria zeggen terwijl ze steeds op het knopje van de ‘handendroger’ drukt. Sari staat er bibberend van de kou onder en kijkt haar angstig aan, maar juf Jedermann is alleen maar opgelucht. Het zijn er twéé in plaats van een!

‘Trek al je natte kleren uit en droog je goed af. Anders word je ziek.’, zegt ze zonder boosheid in haar stem. Melanie is snel klaar. Juf Jedermann knijpt het ergste vocht uit kleddernatte haren en wrijft het nog wat droger met behulp van de extra handdoek uit haar rugzak.

Een nieuwe ramp dient zich aan, Sari heeft alleen maar een maillot bij zich. ‘Je mag mijn sweater wel lenen’, zegt juf Jedermann, ‘maar zoals je ziet heb ik hem aan.’ ‘G..g.eeft niet’, bibbert Sari. ‘Oh, wat lekker warm.’, verzucht ze als hij over haar ijskoude lichaam glijdt. Als de meisjes bij de open haard van het restaurant zitten, trekt juf Jedermann haar jack aan om een nieuw ‘rondje park’ te maken. Ze heeft nog meer leerlingen. ‘Jullie blijven hier tot je haar helemaal droog is.’

‘Juf, juf!  Sari komt haar achterna gerend. ‘Sorry juf en eh … bedankt voor de trui en dat u niet boos werd. Ik weet zo ook wel dat het dom was. Ik zal voortaan beter luisteren.’ Ook Melanie komt aanrennen en biedt haar excuus aan. Van de recalcitrante, verwende pubers is nog maar weinig over. ‘Fijn!, zegt ze, ‘dan wordt het vast nog heel gezellig met elkaar.’ 

Dat deze dag nog wat goeds zou brengen had ze nooit durven dromen. Dromen zijn bedrog. Ja toch?