Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘SSStttt, stil nou, hé joh, stil!, de juf geeft een teken, hallo!’ Hoewel hun leerlingen zich beslist niet misdragen als ze naar een voorstelling gaan, is drama op haar eigen school een drama. Tenminste, als ze met alle groepen tegelijkertijd in de aula zijn. Het stilteteken werkt daar niet, want als de laatsten eindelijk doorhebben dat er een teken gegeven is, zijn de eerste handopstekers al zo doodmoe van het wachten dat ze het opgeven. De ‘meute’ tot bedaren brengen lukt dan alleen nog als Trix keihard op haar vingers fluit. En dat is natuurlijk niet zo netjes als je in een echt theater bent.

‘Als we eens een ‘cursus theaterbezoek’ bedenken’, stelt juf Jedermann haar collega Annie voor als ze als noodoplossing een poosje bij de kleuters moet meedraaien. ‘Dan voeren we elke week een toneelstukje op, zodat ze kunnen oefenen.’ Ze is onlangs lid geworden van recra.nl, want daar vind je allerlei uitgebreide en beknopte toneelstukjes. En zo worden de figuren Joep en Pien ‘geboren’. Juf Annie is een hele leuke Pien. Er zit pit in haar en ze ziet er grappig uit met haar staarten, ze is vaak ongeduldig en probeert die arme Joep altijd voor de gek te houden. Juf Jedermann is Joep: een pet op haar hoofd, een spijkerbroek, stoere schoenen en een rood met witte streeptrui. Hoewel Joep slim is, laat hij zich eerst altijd voor de gek houden, maar uiteindelijk houdt hij Pien voor de gek.

Ze verzinnen samen een hilarisch toneelstuk waarin Joep alles fout doet tijdens de voorstelling in het speellokaal en Pien vertelt Joep dan hoe het wel moet, waarbij de kleuters moeten helpen. Het werkt! Ze leren klappen, luisteren, reageren en blijven op hun plaats zoals het hoort. Elke week kijken ze uit naar de nieuwe voorstelling. Dan is het moment aangebroken dat de kleuters naar de aula mogen. Spannend! ‘Afblijven van de gordijnen, op je plaats blijven zitten en als je moet plassen vraag je het even aan de juf’ zijn nu de aandachtspunten en het lukt, al wil er nog wel eens een in zijn enthousiasme naar een van de ‘acteurs’ toe komen om raad te geven.

Voor de voorstelling ‘De pratende bloem’ wordt groep 3 uitgenodigd. Ook groep 3 heeft ‘les’ gehad van hun juffen. Zal het lukken? Het verhaal is simpel. Als Pien een spelletje wil doen, blijft Joep maar in zijn plantenboek lezen. Als Joep vertelt dat er een pratende bloem bestaat, lacht Pien hem uit. Maar Pien besluit om hem – zoals gewoonlijk - voor de gek te houden en haalt een grote bloem die ze zelf gemaakt heeft. Ze verstopt zich en als de bloem praat is het met haar stem. Joep is stomverbaasd. Iedereen heeft door dat het de stem van Pien is, behalve Joep natuurlijk en hij voert alle gekke opdrachten uit die de bloem hem geeft. Als Pien de slappe lach krijgt, wordt ze ontmaskerd.  Joep is ontzettend boos! Natuurlijk komt uiteindelijk alles weer goed als Pien zegt dat ze er spijt van heeft en gaan ze samen gezellig een spelletje doen. Het loopt als een trein!

De onderbouw is er nu klaar voor. En de andere leerlingen? Met de midden- en bovenbouw zijn de regels ook weer eens goed besproken en er is een lied ingestudeerd waarmee voortaan elke bijeenkomst zal starten. Als het lied gezongen is, kunnen ze meteen beginnen. Heerlijk! Eindelijk lukt het weer om van alles op te voeren zonder dat iemand zich druk hoeft te maken over het gedrag van het publiek. Maar op het podium gelden óók regels, daar wordt  juf Jedermann op gewezen als ze, met twee zwarte flaporen om, Rintje speelt, het grappige hondje uit het verhalenboek van Sieb Posthuma. Midden in de voorstelling tilt ze in een opwelling haar poot op. Iedereen ligt dubbel. Behalve Niels. Niels springt verontwaardigd op en loopt naar het podium. Bestraffend steekt hij zijn wijsvinger op en zegt, woord voor woord benadrukkend: ‘J e  m a g  n i e t  o p  h e t  p o d i u m          p l a s s e n!’ En met dezelfde intonatie als zijn juf: ‘Als je moet plassen, vraag je het aan de juf en dan gaat ze wel even met je mee.’ Dan kijkt hij verbaasd rond als de hele zaal buldert van het lachen.