Juf Jedermann Blogs Met Passie

Als ik even tijd heb, moet ik ze knippen, schiet er elke keer door haar heen als ze er langs loopt. En dat is vaak, want juf Jedermann is aan het verhuizen op de camping. Ze heeft voor meer luxe en minder onderhoud gekozen nadat ze zich realiseerde dat een goede gezondheid niet eeuwig duurt. Maar o, wat mist ze de geuren en kleuren van haar oude tuin. Niet zeuren, Jedje. Je moet aan de toekomst denken. Straks kan je het niet meer. 

Iedereen vindt haar nieuwe tuin prachtig. Hij is heel modern en makkelijk te onderhouden. Grote grijze tegels als terras en de rest bestaat uit zwart grind. In het zwarte grind zijn, symmetrisch verdeeld, vijf vakken met wit grind. In elk vak staat een buxusbol, al aardig groot en mooi rond gesnoeid. Er steekt alleen hier en daar een takje uit.

Als ze eindelijk klaar is met de verhuizing kan ze haar snoeischaar niet vinden. Als ze die eindelijk gevonden heeft, is het te heet. Of het regent. Er is steeds wel een reden waarom die paar uitgegroeide takjes nog niet geknipt zijn.  Dan komen oude campingvrienden, Richard en Jane, in haar straatje logeren. Richard mist het campingleven. Omdat hij niet stil kan zitten, knapt hij alle klusjes op die ze met elkaar kunnen bedenken. Hun hele straatje heeft er profijt van.

‘Ik had jarenlang een grote buxus die als beer gesnoeid was. Hij is zelfs meeverhuisd.’, zegt hij een keer onder de koffie. ‘Hé,’ zegt juf Jedermann, ‘dan weet ik nog een klusje voor je. Mijn buxusbolletjes moeten nog geknipt worden.’ Ze is blij dat ze hem van dienst kan zijn en het scheelt haar weer wat werk. De volgende dag staat de thuiskapper in haar tuin. Hij kiest tot haar verbazing de heggenschaar die gelukkig net geslepen is. Oké, als hij het liever daarmee doet, maar haar lijkt het juist onhandig. Gezellig kletsend met zijn vrouw laat ze hem zijn gang gaan. Hij weet wat hij doet, hij heeft ervaring. Na een tijdje zegt hij: ‘Wat denk je er zo van?’ Ze kijkt geschrokken naar de buxusbollen die nu meer weghebben van flink uit de kluiten gewassen inktzwammen. En wat een troep ligt er in het grind!

‘Het waren bolletjes’ kan ze alleen nog stamelen en Jane bevestigt: ‘Ja, Richard, het waren bolletjes.’

‘O bolletjes’, zegt hij en hij knipt aan de onderkant nog wat weg.

‘Zo, die zijn zeker €6,50 waard.’, zegt hij trots.

‘En ze hebben €12,50 gekost’, flapt ze eruit, want wat er is over gebleven na zijn knipbeurt heeft nog maar weinig met haar mooie bollen te maken. Er zitten deuken in en bij elk nieuw vak worden ze kleiner. Ze kijken elkaar aan en barsten alle drie in lachen uit.

Wat een klus van hooguit een half uur had kunnen zijn, kost juf Jedermann uiteindelijk tien uur. Eigen schuld, dan had ze het zelf maar moeten doen. Maar het grind is in ieder geval weer gezeefd en schoon. Fijn zo’n tuin met weinig onderhoud.