Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘De juf is denk ik in pyjama!’, hoort ze fluisteren als de kleuters zachtjes binnenkomen en gaan zitten. Juf Jedermann ziet alles. Terwijl ze als moeder van Pien al op het toneelbed ligt, gluurt ze door haar oogharen naar de kleuters om hun reacties te zien en te horen. Haar oranje krulletjes steken boven het dekbed uit terwijl ze zogenaamd nog ligt te slapen. Tot zo ver een makkelijke rol, die voor haar nog wel even mag duren. Het is heerlijk om eens ongegeneerd het grut te kunnen bespioneren, want normaal gesproken heeft ze daar op het podium geen tijd voor. Het duurt niet lang of de kleuters zitten stuk voor stuk vastgepind op hun stoel. Niet letterlijk natuurlijk, dan krijg je als juf problemen. Vol verwachting volgen alle ogen alles wat er op het podium gebeurt. Ze genieten.

‘Je hoeft niets vooraf door te nemen’, zei Annie. Ik zorg voor alles. ‘Jij bent de moeder en ik verwen je. Geniet er dus maar van.’ Een aanlokkelijk aanbod waar ze dankbaar gebruik van maakt. Juf Annie is verkleed als Pien en heeft twee staarten en een grappig kort rokje aan. Ze zet een prachtige rol neer. Pien heeft het druk! Ze babbelt er een eind op los en doet er alles aan om haar mama te verwennen. Het is Moederdag. Ze is bezig met een ontbijtje terwijl in de ‘badkamer’ het bad volloopt. Het gaat allemaal volgens plan, dat wil zeggen, precies zoals het in het Schatkistboekje staat, het boekje dat ze elke dag een paar keer in beide klassen hebben bekeken en besproken.

Pien heeft zelfs een planning op papier gezet die ze samen met de kinderen nauwgezet volgt om vooral maar niets te vergeten. Ontbijt, gym, bloemenbad, masker, mooi maken en rennen. ‘Help! Wat staat haar nog allemaal te wachten?’ Maar het valt mee. Het ontbijt is heerlijk, vooral het net op het podium uitgeperste sinaasappeltje. Gym , het bloemenbad en het masker vallen erg mee, al kost het haar moeite om de schijfjes komkommer als schoonheidsmiddel te zien. Ze moeten op haar gezicht volgens Pien. Het mooi maken is ook anders dan ze zich had voorgesteld. Ze krijgt van Pien een zonnetje op haar wang, dat eigenlijk best mooi harmonieert met haar oranje haren. En dan is het moment aangebroken dat Pien met haar naar ‘buiten’ gaat, waar ze prompt tegen een verslaggever aanlopen die op zoek is naar de mooiste moeder.

Op dat moment komt de conciërge eraan en maakt een foto. Zijn timing is perfect maar wel toevallig. Annie maakt er dankbaar gebruik van om het verhaal af te sluiten. Juf Jedermann had nooit gedacht dat het haar nog eens zou overkomen, maar ze is uitgeroepen tot de mooiste moeder en alle kleuters zijn het er mee eens. Ze klappen en juichen uit de grond van hun hart. Het was een mooi verhaal dat ze pas voor de achtste keer hoorden en dat toch weer verrassend was. Als ze naar de klas terug lopen, willen sommige kleuters vaak nog even reageren. ‘Juf, dat was jij hè?’, terwijl ze nog steeds de feloranje krulletjespruik op heeft. ‘Ik zag het wel hoor.’ Juf Jedermann vindt dat natuurlijk héél knap. ‘Buk eens’, zegt James uit Annies klas en als ze dat doet krijgt ze een spontane klapzoen bovenop haar zonnetje. ‘Ik vond het goed’, zegt hij voldaan.

 ‘Ik vind jou ook de mooiste.’, zegt de kleine Mirka terwijl ze haar natte duimpje in de hand van juf Jedermann probeert te wringen. Dilec met de mooiste gitzwarte haren van de hele wereld, die haar andere hand al vol zelfvertrouwen vastgegrepen heeft, zegt: ‘Ik vind mooie haartjes, ik wil ook.’ In de klas kijkt ze even in de spiegel. De pruik is in het gewoel wat scheef op haar hoofd komen te staan en op haar wang staat de door de klapzoen enigszins gevlekte zon nog maar vaag te schijnen. Als ze later een vriend trots de foto van de mooiste mama laat zien, is zijn reactie ontnuchterend: ‘Je doet er volgens mij ook alles aan om voor gek te staan.’ Ze kijkt hem even verbouwereerd aan en haalt dan haar schouders op. Ze heeft liever met kinderen te maken, die zeggen tenminste de waarheid.