Juf Jedermann Blogs Met Passie

Juf Jedermann mag de komende tijd in groep 8 aan de slag. Alsof ze een winnend lot in handen heeft, wordt haar meegedeeld: ‘O ja, het project Kleding gaat vandaag van start.’ Het is nog nooit eerder gebeurd, maar nu slaat toch een lichte paniek toe. Als je zoiets met groep 8 niet serieus aanpakt, kun je beter meteen vertrekken. Normaal heeft ze vooraf tijd om zich ín te lezen, ideeën te selecteren, de activiteiten voor te bereiden en een boekje samen te stellen waarin ze zelfstandig kunnen werken en waarin alles wat ze aanbiedt nog eens terug te vinden is, maar nu heeft ze niets.

Er wachten haar nog meer verrassingen. Ze heeft ’s middags handvaardigheid. Gelukkig heeft Arina er al goed over nagedacht. ‘Waarom laat je geen kleding maken, dan kun je met een modeshow het project afsluiten.’ Dus ook nog een voorstelling voor de hele school aan het eind van het project!

Een modeshow is wel een goed idee, maar de speurtocht naar stof, lint en oude kleding levert helaas niets op. Ze zal een alternatief moeten bedenken. Waarvan hebben jullie een grote voorraad op school?, vraagt ze de directeur, die er ook van baalt dat er geen bruikbaar materiaal is. ‘Vuilniszakken.’, zegt hij voor de grap.  ‘Grijze en helderblauwe. Als het moet kunnen we zelfs nog wat bij de buren lenen.’ Hij kijkt verbaasd als juf Jedermann vraagt of ze die dan mag gebruiken, want dat ziet ze eigenlijk best zitten.

Het wordt een wonderbaarlijke dag. Eerst brainstormen ze met elkaar wat ze over kleding en mode weten en willen weten. ‘Nou juf, hoe het vroeger was en in andere landen en zo.’ Is zijde ook een stof, waar worden panty’s van gemaakt, hoe word je mannequin? Nog veel meer vragen komen naar boven. Daar kan ze vanavond wel mee aan de slag. Leve groep 8 met zijn eigen inbreng en wat handenarbeid betreft had ze geen betere keuze kunnen maken! Door het gebruik van vuilniszakken heeft ze ook de jongens mee. ‘Toekomstkleding, mag dat juf?’ ‘Mogen we als bruidspaar?’

Ze flansen met behulp van allerlei andere materialen de leukste creaties in elkaar die niet of nauwelijks nog als vuilniszakken te herkennen zijn en wat die middag niet afkomt, maken ze later enthousiast verder af. Het enige nadeel is dat er geen vuilniszak meer in beide scholen te vinden is als de ‘collectie’ eindelijk gereed is. Er worden zelfs zakken van thuis meegebracht. Geschiedenis, aardrijkskunde, biologie en ook de meer schoolse vakken zoals rekenlessen over de prijs van zijde, de in- en verkoop en de winst komen aan bod in het boekje dat ze samenstelt. De leerlingen worden in de loop van het poject steeds enthousiaster.

Nu de modeshow nog. De muziek is uitgezocht. Het licht en geluid is geregeld. Het is zo ver. Ze krijgt een microfoon in haar hand gestopt. Met een microfoon is ze echt een ander mens.* Ze kletst de modeshow vakkundig, vraag niet hoe het kan, ze is er zelfs nog nooit geweest. Bij elke nieuwe creatie klinkt er een daverend applaus. Ze glimmen van trots. Maar net als ze de bruidskleding luid aankondigt - het pronkstuk van de collectie - gaat de schuifwand open. De muziek stopt, het bruidspaar blijft staan en in de zaal is het ineens doodstil. Alle ogen zijn gericht op de directeur van de  aangrenzende school. ‘Groep 8 bij ons is bezig met een citotoets’, zegt hij, maar ze verdenkt hem ervan dat hij eens even komt kijken waar zijn vuilniszakken gebleven zijn. Wie laat zijn groep nou op vrijdagmiddag nog een citotoets maken en waarom waarschuwt hij dan niet even? Zijn ogen glijden bewonderend over het bruidspaar. Dan, een stuk vriendelijker: ‘Kan ik deze uitzonderlijke collectie bestellen?’ Zonder nadenken en met de microfoon nog in haar hand flapt ze eruit: ‘Gaat u trouwen dan?’, waarop hij begint te grinniken, zijn duim opsteekt en weer vertrekt.

*http://www.positiefleren.nl/jufjedermann/een-verhaaltje-voor-het-slapen