Juf Jedermann Blogs Met Passie

Tijdens de vergadering wordt het afscheid van groep 8 besproken. ‘Ik heb de stadsspeurtocht van de VVV uitgebreid met extra vragen voor de fietstocht naar de vesting. Ik zoek alleen nog een of meerdere vossen die daar willen rondlopen. Zou jij dat willen doen?’ De ogen van Tjitte blijven hoopvol op juf Jedermann rusten. Omdat hij vaak met haar heeft samengewerkt, durft hij het wel te vragen. Nou, bij haar is hij aan het goede adres, want ze doet zulke dingen graag. ‘O ja, leuk! Wat moet ik doen?’ Dat maakt hem niet uit en al brainstormend komt ze op het idee dat ze als bruid kan gaan. Ze weet alleen niet meer of haar eigen jurk nog past. ‘Je mag mijn jurk wel lenen’, zegt Tina, die ongeveer haar maat heeft en ook niet zo groot is. En Jeanne roept enthousiast: ‘Ik heb nog een ouderwetse pandjesjas, gestreepte pantalon, hoge hoed, handschoenen en vlinderstrik. Dan speel ik bruidegom’.

‘Ik heb mijn buurman enthousiast gemaakt. Hij heeft een aardig professioneel aandoende camera en zo’n grote tas, hij wil graag mee als fotograaf.’ Met die woorden stapt haar ‘bruidegom’ binnen. Juf Jedermann giert van de lach als ze een piekerige, grijze pruik, die duidelijk te lang in de verkleedkist gelegen heeft, onder de hoge hoed uit ziet komen. Een kunstsnorretje maakt het beeld af: ze gaat trouwen met een combinatie van Albert Einstein en Charlie Chaplin. Zelf is ze ook al klaar. Het ziet er heel echt uit als ze haar boeketje van kunstzonnebloemen, gewikkeld in aluminiumfolie, in haar gehandschoende hand neemt terwijl het stoffen tasje sierlijk aan haar andere arm bungelt. De auto van de ‘fotograaf’ staat al voor de deur. Hij vergeet van verbazing te fotograferen.

Als ze in de vesting komen, stapt er net een bruidspaar uit een trouwauto om de trap van het gemeentehuis te beklimmen. Hun fotograaf geeft ongevraagd gauw nog wat professionele tips. Hij heeft niet eens in de gaten dat het niet echt is, die man is vast al het een en ander gewend. Ze gaan gedwee op de aangewezen plaats staan omdat dat volgens hem de beste locatie voor een foto zou zijn. Als hij weg is, steken ze het plein over. Van de ene kant komt Tjitte aanlopen en van de andere kant de burgemeester. ‘Wilt U misschien even met ons op de foto? ’, vraagt juf Jedermann. Dat wil ze wel, ze is dol op publiciteit. Als dank leggen ze wél even uit waarom ze zo zot doen. ‘Leuk idee! De leerlingen boffen met zulke enthousiaste leerkrachten. Waar werken jullie?’

Ze likken aan een ijslollie die Tjitte uit een koelbox haalt. ’t Is dorstig weer. Ze realiseert zich dat ze er wel vreemd bij staat omdat ze niet op de jurk wil morsen met het snel smeltende ijsje. Zou dat de reden zijn dat ze veel bekijks hebben? Naar de koelbox wijzend zegt ze tegen een gechoqueerde dame: ‘Je moet die gasten toch iets aanbieden voor ze weer terugrijden?’ Een ouder echtpaar zegt tegen Tjitte: ‘Het kan misschien allemaal wel tegenwoordig, maar wij kunnen er maar niet aan wennen dat twee vrouwen met elkaar trouwen’. Tjitte legt haastig uit hoe de vork in de steel zit.

Een van de opdrachten van de speurtocht is: Laat je fotograferen met een bruidspaar. Ze kunnen niet voorkomen dat het eerste groepje regelrecht naar een kersvers echtpaar loopt dat net het gemeentehuis verlaat en dus …. op de foto wordt gezet met het verkeerde bruidspaar. Maar als uiteindelijk alle groepjes op de ‘gevoelige plaat zijn vereeuwigd’, kan het rolletje naar de fotosnelservice worden gebracht om afdrukken te laten maken voor het herinneringsboek dat die avond na de musical aan de leerlingen zal worden overhandigd. Als groep 8 op het punt staat terug naar school te rijden fluistert Sandra in haar oor: ‘Juf, dat U zo voor gek durft te lopen!’ Waarop ze in Sandra’s oor fluistert: ‘Kun je nagaan wat we allemaal voor jullie over hebben.’