Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Nu mijn kinderen de deur uit zijn, dacht ik bij mezelf: Kom, laat ik me eens nuttig maken.’

De nieuwe invalster zit vol zelfvertrouwen aan tafel, terwijl ze uitlegt waarom zij als reddende engel onverwacht op hun pad is gekomen. Of ze geen problemen voorziet nu ze na zo’n lange periode weer wil herintreden, er is toch het een en ander veranderd in de afgelopen 25 jaar, vraagt juf Jedermann. Wel nee, ze heeft  nooit moeite met de orde gehad. ‘Een klas heeft vier hoeken, niet waar?, voegt ze er veelbetekenend aan toe, in het midden latend of ze de leerlingen erin wil slaan of erin wil zetten.

Beide opties hebben trouwens geen schijn van kans, dat probeert ze voorzichtig aan de vrouw duidelijk te maken, want in deze groep 6 zit Tijgertje*. ‘Ssst’, zegt de vrouw, ‘dat wil ik liever zelf ontdekken, anders ben ik bevooroordeeld.’ Nobel, maar Tijgertje heeft in drie en een half jaar tijd al aardig zijn stempel op zijn groep, leerkracht en school gezet, een waarschuwing is dus wel op zijn plaats. Zijn huidige leerkracht zit overspannen thuis. ‘Dan kan ik maar een ding zeggen. Wat er ook gebeurt, voel jezelf niet aangesproken, word niet boos.’

In de middagpauze komt ze binnen met een vuurrood hoofd. ‘Weet je wat ik allemaal heb meegemaakt?’, zegt ze over haar toeren. ‘Tijgertje!’, roepen ze allemaal na elk herkenbaar voorbeeld van Tijgertjes gedrag. Juf Jedermann krijgt medelijden met haar. ‘Jan heeft ADHD’, zegt ze ‘en waarschijnlijk is er nog wel meer met hem aan de hand. Als zijn medicijnen uitgewerkt zijn, is er geen land met hem te bezeilen.’ ADHD? Ze ziet aan het verbijsterde gezicht dat deze  vrouw nergens wat van af weet. Als dat maar goed gaat.

Juf Jedermann kopieert een boekje over ADHD, dat hun ook de ogen heeft geopend. ‘Waar is de juf?’, vraagt ze verbaasd aan de klassendienst, die orde in de puinhoop van groep 6 probeert te scheppen. ‘Jou wilde ik net spreken’, zegt de onderdirecteur die op dat moment binnenkomt, ‘wil jij morgen invallen in deze groep? De ‘juf’ heb ik naar huis gestuurd’, zegt hij later. Die hoeft hier niet meer te komen. Ze was zo gefrustreerd dat ze haar voet uitstak toen Jan langs liep. Succes morgen.’

‘Hebben we u vandaag, juf?’ Groep 6 dromt de volgende morgen om haar heen. Ze knikt. ‘Leuk’, zeggen er een paar en Tijgertje komt voor haar staan en kijkt haar aan met zijn onschuldig ogende, blauwe kijkers.  ‘Leuk’, zegt hij dan en hij lijkt het nog te menen ook. ‘Ik heb jullie gemist!’, zegt ze, al staat ze niet helemaal achter die opmerking, ze moet positief blijven. En tot haar verwondering loopt het goed. De klas is rustig en werkt keihard, ze hebben het gezellig met elkaar. Tot half twaalf.

Ze herkent de symptomen. Wat kan ze doen? Dan neemt ze een controversieel besluit, omdat ze geen zin heeft om het laatste half uur door hem te laten verknoeien. ‘Ga maar naar huis’, zegt ze vriendelijk tegen hem. Zijn ogen worden groot van verbazing. Hij wijst vragend op zichzelf. Ze knikt. Schoorvoetend verlaat hij de klas en treuzelt op de gang. Slenterend loopt hij uiteindelijk naar buiten. Als je toestemming hebt om te vertrekken, is het ineens niet zo leuk meer. Bovendien heb je niets om thuis over te klagen.

Juf Jedermann verliest hem niet uit het oog. Als hij vertrekt, zal ze bellen, eerder niet.

‘Ruim je spullen maar op’, zegt ze tegen de groep. ‘We hebben nog even tijd over. Zullen we een spelletje doen of zal ik een verhaal vertellen?’ En bij het open raam luistert er iemand - vrij van prikkels - rustig mee. Poeh, wat een opluchting, ze heeft het gelukkig goed ingeschat.

Tijd. ‘Bent u er vanmiddag weer, juf?’, vraagt een van de tweeling. Snel kijkt ze naar zijn voorhoofd. Hij heeft een littekentje. ‘Ja Aad’, zegt ze. Hij glimt, de juf herkent hem nog! ‘Tot vanmiddag, juf’, zeggen ze allemaal als ze de klas verlaten. ‘Tot vanmiddag, juf’, klinkt er naast haar als iedereen weg is. Twee helderblauwe ogen kijken haar uitdagend aan. Ineens dringt er tot haar door dat ze hem vóór geweest is. Zijn kat-en-muisspelletje heeft niet gewerkt. 

‘Ik ben trots op je dat het zo goed is gegaan vanmorgen. Tot vanmiddag kerel.’ Hij glundert. Zij ook.

Tegendraads gedrag is dus óók positief in te zetten.

*http://www.positiefleren.nl/jufjedermann/favoriete-juf-op-de-fijnste-school-en-toch-geen-positief-verhaal-