Juf Jedermann Blogs Met Passie

Michael was een klein, mollig ventje met een licht spraakgebrek toen hij bij juf Jedermann in groep 3 kwam en verschrikkelijk lui. ‘Ah jufvfvfvf, hoef ik niet naar buiten? Ah jufvfvfvf, mag ik achter de computer?’ Bij elk gevoel van onrecht konden zijn tranen rijkelijk vloeien. Gelukkig kon ze er met  humor - en door even zijn neus aan te raken - een einde aan maken. Dan vertederde hij haar door met zijn betraande ogen scheel naar zijn neus te kijken en in lachen uit te barsten. Net als zij.

Er veranderde niets in de jaren die volgden. Precies het tegenovergestelde van zijn oudere broer Dieter, die al van school was en alles had wat hem niet gegeven was. Een begaafd linedancer, die op een schoolfeest met zijn dansgroep een fantastische voorstelling gaf en in zijn eentje daarna drukbezochte workshops verzorgde.

‘Jufvfvfvf, ik zit op linedance’.  Michael blijft haar regelmatig op de gang overweldigende nieuwtjes  uit zijn leven doorgeven, maar deze keer kan ze haar oren niet geloven.

‘Echt waar? Wat leuk, Michael! Dat lijkt me zo moeilijk.’

Michael schudt ontkennend zijn hoofd. Helemaal niet moeilijk.

‘Je houdt me op de hoogte hè?’

Hij knikt.

‘Jufvfvf, ik ben eerste geworden met de wedstrijden.’

Nu valt haar mond werkelijk open van verbazing. Dan moet hij het toch wel aardig kunnen. Ze feliciteert hem en kan er nog steeds niet over uit.

‘Kom op meiden, wie gaat er donderdag mee?’

Simone kijkt vol verwachting rond, maar een rit naar Gelderland en weer terug na een werkdag staat bij niemand op de lijst van favoriete bezigheden. Juf Jedermann vindt het zielig voor Simone, die natuurlijk  - als O.R.-lid – de kans aangrijpt om Michael te bezoeken. Ze schaamt zich een beetje voor hun desinteresse. ‘Ik ga wel mee.’, zegt ze. Zij heeft thuis in ieder geval geen verplichtingen meer en deze groep 8 kent ze goed. ‘Maar ik moet wel werken, dus ik kan pas om kwart over drie weg.’

‘Geen punt. Ik heb de auto toch niet eerder.’, zegt Simone. ‘Hartstikke fijn dat je meegaat. Ik kom je kwart over drie halen. We eten daar, blijven een deel van de Bonte Avond en dan gaan we weer terug.’

Het wordt een gezellige rit. Ze kletsen heel wat af.

‘Wat doet Michael eigenlijk vanavond met de Bonte Avond?’

‘Ze hebben met een groepje een dans ingestudeerd.’

‘O, linedance natuurlijk! Ik hoorde dat hij eerste was geworden met een wedstrijd. Ik kon mijn oren niet geloven!’

Simone schatert het uit.

‘Nee, geen linedance, gewoon een dansje.’

‘Maar als hij zo goed is, waarom ……. Is hij dan niet eerste geworden?’

‘Ja, hij is echt eerste geworden.’, zegt ze, nog steeds lachend, ‘Michael was de enige die zich had opgegeven. Hij kan er geen barst van, daar is hij veel te lui voor.’

Groep 8 vindt het fantastisch dat hun ‘oude juf’ is meegekomen. Ze heeft er geen spijt van.  Door een beetje met de optredens te rommelen kunnen ze de ‘dansgroep  van Michael’ nog net zien optreden. ‘Goed hè, jufvfvfvf?’,zegt Michael trots. Ze steekt haar duim op en hij straalt. Dan stappen ze in de auto en rijden weg. Als juf Jedermann om half 1 eindelijk haar bed inrolt, schiet ze in de lach. Ze ziet het optreden weer voor zich. Haar ‘dansvirtuoos’ zorgt voor de muziek,  zittend op de rand van het podium, terwijl  de rest van het groepje zich uit de naad danst. Hij is in al die jaren nog geen spat veranderd.