Juf Jedermann loopt als een zombie rond met donkere kringen en wallen onder haar ogen. Het is elke avond veel te laat voor ze in bed ligt. Ze verslonst haar huis en komt de deur bijna niet meer uit. Haar kerstboom staat nog niet eens en het is bijna Kerstfeest. ‘Volgend jaar dan maar’, denkt ze. ‘Ik ben toch weg met de Kerst. Problemen? Nee hoor, gelukkig niet. Het komt door een meisje.
‘Ik heb altijd al een Barbie willen hebben!’, roept ze uit als juf Jedermann haar het cadeautje geeft. Ze is er zo blij mee. ‘Barbie’ overal waar zij gaat en als het echt niet anders kan, mag juf Jedermann babysitten. Maar Barbie heeft maar één jurkje, een miezerig, klein jurkje.
Thuis haalt juf Jedermann al haar kasten en laden overhoop. Haar huis wordt stoffig en alles ligt vol wol en lapjes, knopen en garen, brei-, naai- en haaknaalden, want Barbie moet kleren. Ze naait, breit en haakt elke vrije minuut tot diep in de nacht. Werken zonder patroontjes is een proces van eindeloos proberen en weer uithalen. Maar .… de roze jurk staat haar fantastisch. Roze is toevallig ook de lievelingskleur van Barbie’s moeder. Nu nog een feestjurk, want het is bijna Kerstfeest!
Hè hè, de strapless avondjurk is klaar. Wat is hij bloot zeg. Een vest tegen de kou is wel op zijn plaats. Ze weet van geen ophouden. Als ze gauw klittenband gaat kopen op de markt, dan kunnen misschien ook nog een T-shirt en een rok ingepakt worden. Ze moet doorwerken, anders haalt ze het niet!
Ze kijkt in de spiegel naar haar vermoeide gezicht en werpt een wanhopige blik op de troep in haar huis. Er is haar net verteld dat er op internet honderden patroontjes te vinden zijn voor elk soort pop. Ook voor Barbie. Pffff.
