‘Zo’n klein stukje maar’, zegt ze in paniek, terwijl ze met haar duim en wijsvinger hooguit anderhalve centimeter aangeeft. ‘Dat kan toch geen kwaad?’
Deze vrouw is niet te stoppen. Ze legt haar hele hebben en houden op tafel. Juf Jedermann heeft er rode oortjes van. ‘Ga dan even naar de dokter en laat het onderzoeken. Dan weet je tenminste wat.’, zegt ze. Op dat moment gaat de deur van het kamertje open.
‘Kun jij even tijd maken?’, zegt de intern begeleider bij de deur. Ik heb dringend hulp nodig en dan naar de vrouw: ‘Sorry hoor, ik heb haar even nodig, kan dat?’ ‘Ja, ja’, mompelt de vrouw met een blik op de klok. ‘Is het al zó laat?’ Als de ib’er met twee kopjes koffie binnenkomt, rijdt ze net op haar fiets weg. ‘Ik kwam je ‘ontzetten’. Heeft ze een nieuwe vriend?’, zegt ze. Juf Jedermann knikt. ‘Dat dacht ik wel. Ik ben blij dat jij haar opgevangen hebt, ik had een belangrijke bespreking.’
‘Kijk eens.’, klinkt er een paar weken later, terwijl er een hand met een mooie ring onder haar neus gestoken wordt. ‘We gaan naar Tilburg, Martie en ik’. Juf Jedermann kijkt haar verbaasd aan. Dat is snel. ‘Ga je bij hem wonen?’, zegt ze. De vrouw knikt. ‘In de vakantie gaan we het proberen. Ik wil nog een cadeautje voor je kopen. Je hebt zo veel geduld met me gehad.’ Dat is waar, de afgelopen tijd heeft juf Jedermann regelmatig naar haar verhalen geluisterd, omdat elke collega zich snel uit de voeten maakte als ze in de buurt was. Maar een cadeautje is echt niet nodig en dat zegt ze ook. Ze kletst gewoon door: ‘Ik had gedacht aan badschuim.’ ‘Het hoeft echt niet, ik heb niet eens een bad. Zonde van je geld.’, sputtert juf Jedermann nog een keer tegen. ‘Dan koop ik doucheschuim.’, zegt ze.
De laatste dag voor de meivakantie nemen ze afscheid. Ze krijgt een pakje in haar handen gestopt, net als de meester van Mart en de ib’er. Uit elk pakje komt een grote fles badschuim. ‘Doucheschuim was veel duurder.’, fluistert ze als ze op het punt staat de school voorgoed te verlaten.
‘Ik mag de ring houden.’, zegt ze na de meivakantie. Meer laat ze er niet over los. De gesprekken van de ib’er met haar zoon hebben wel wat langer geduurd.
