De korsten lopen vanuit zijn
mond zijn neus in. ‘Krentenbaard’ zegt hij. In pauze Google ik hoe besmettelijk
dat ook alweer is. ‘Snot!’, roept een kleuter. Het groene snot zit op zijn
wang, kin en tafel. ‘Ik ben klaahaaar’ , roept weer een andere kleuter. ‘Ja
en?’ Zeg ik.
‘Jij moet mijn billen afvegen’. ‘Nee .‘ Zeg ik. ‘Dat moet je nu echt zelf doen.
Je zit nu op school’. ‘Maar ik kan het niet’. ‘Probeer het maar, ik kijk wel of
het goed gaat’. ‘Ja, je doet het heel goed’, lieg ik. ‘Was je wel je handjes
even?’
Met haar feestmuts staat ze trots voor me. ‘Deze cakejes heb ik zelf gebakken’
zegt ze terwijl ze diep in haar neus graaft. ‘Oo, lekker’ zeg ik terwijl mijn
neus langer wordt. In mijn kring meurt het opeens verschrikkelijk. ‘ Juf, ik
heb in mijn broek gepoept’. Haar diarree loopt van rug tot teen.
Diezelfde dag is mijn
kapster al volop aan het knippen als ze acuut stopt. ‘Luizen’, zegt ze. ‘Wij
hebben hier een policy’ en voor ik het weet sta ik een paar minuten later met
een half geknipt kapsel buiten. Bedankt kinderen. Gelukkig maar dat jullie juf
het zo naar haar zin heeft. Want ‘getverdemme’ wat is dat werken in het onderwijs toch heerlijk!
