tips & blogs voor leerkrachten

Waarom staken wij eigenlijk?

Het zal je niet zijn ontgaan, dat er nogal wat problemen zijn in het onderwijs. De stakende meesters en juffen zijn het helemaal beu en kunnen niet anders dan op deze manier, door te staken, naar buiten te treden.

Ouders en kinderen zijn de dupe?

Zij kiezen liever niet voor dit keiharde middel, waarbij ouders en kinderen de dupe zijn, maar als er niemand luistert en ook maar iets onderneemt is dit signaal het enige wat men nog kan doen. Leerkrachten willen niets liever dan kinderen les geven, ervoor zorgen dat er uit de kinderen wordt gehaald wat er in zit.

De werkdruk in het onderwijs zorgt er echter voor dat de leerkracht achter zijn bureau moet zitten en lijsten moet invullen, een heleboel administratie moet doen in de tijd dat hij en zij eigenlijk met de kinderen bezig moeten zijn. En dat is nog niet alles, want er komt zoveel papierwerk kijken bij deze baan, dat er ook na de lestijden veel computerwerk overblijft, gesprekken met ouders, lessen voorbereiden voor de volgende dag.

Leerkracht een prachtig beroep?

Het lijkt een prachtig beroep, de kinderen om twee uur, kwart over drie of half vier naar huis…… . En het is ook een schitterend beroep en de leerkrachten willen niets anders dan “hun” kinderen goed les geven en ondersteunen waar dat nodig is, maar er is onvoldoende tijd om dit goed te doen en dat frustreert.

De ene na de andere leerkracht “valt om” en dat gebeurt niet zomaar! De stress in het onderwijs is groot, voordat iemand ziek thuisblijft gaan er weken overheen, want wie vangt de kinderen op? Leerkrachten zijn verantwoordelijke mensen, die niet zomaar het werk neerleggen, maar nu is de maat vol! Gelukkig krijgen zij van de meeste ouders begrip, maar hoelang nog? Ouders krijgen op hun beurt ook weer problemen op hun werk als zij thuis moeten blijven om bij hun kinderen te zijn als de scholen dicht zijn. Het staken zorgt zo op het eerste gezicht alleen maar voor verliezers.

Werkdruk wat wordt er aan gedaan?

De werkdruk in het onderwijs is groot, dat kan niet vaak genoeg worden gezegd, maar wat wordt er aan gedaan? Groepen worden groter, de problemen van kinderen worden complexer, wie kan dit volhouden zonder er zelf onderdoor te gaan? Dat kan nooit de bedoeling zijn van een leuk beroep als leerkracht. Leerkrachten die trots zijn op de goede prestaties van “hun” kinderen zullen er alles aan doen om de kinderen die aan hen worden toevertrouwd optimaal te begeleiden. Het is echter heel frustrerend als dat niet meer lukt.

Er is te weinig tijd om kinderen te geven wat ze nodig hebben, individuele aandacht, extra uitleg voor vakken waarin kinderen dreigen achter te blijven. Kinderen met een taalachterstand bijvoorbeeld, hoe belangrijk is het om deze kinderen te helpen, zodat zij een toekomst hebben in ons land? Het belang van een goede leerkracht mag niet onderschat worden. Ben jij al wat ouder en heb jij een fijne basisschooltijd gekend, dan weet je dat je van de kennis die je destijds hebt opgedaan, nu nog steeds de vruchten plukt. Petje af voor alle goede leerkrachten, die vaak zoveel meer doen dan alleen het klassikale lesgeven.

Ervaring werkdruk

Werkdruk zal door iedereen anders worden ervaren, maar deze stress zal iedereen op den duur uitputten. De grote groepen of klassen maken het er niet eenvoudiger op. De vele kinderen met een taalachterstand doen een zwaar beroep op de juf of meester. Echter ook de agressie tussen de kinderen die hand over hand toeneemt zorgt ervoor dat een leerkracht geen moment van de dag zijn of haar aandacht mag laten verslappen. Het fraaie beroep van leerkracht is een zwaar beroep geworden, maar dat zal menig leerkracht er niet van weerhouden het vak zo goed mogelijk uit te oefenen.

Leerkrachten staan liever voor de klas

Er wordt nogal wat van hem en haar verwacht. De geldelijke waardering die ertegenover staat laat te wensen over. Naast de enorme werkdruk is dat een enorme domper op dit mooie beroep. Gelukkig kunnen leerkrachten bij elkaar terecht om te praten en hun frustratie te uiten, omdat ze allemaal in hetzelfde schuitje zitten, maar het lost niets op. Is staken dan de enige manier? Leerkrachten staan liever voor de klas dan op een plein met spandoeken. Zij besteden hun tijd liever aan de kinderen en aan lesgeven dan aan staken. Dat er dan toch wordt gestaakt geeft wel aan dat de nood hoog is.