“Don’t pull so hard”. Het is vakantie en ben afgereisd naar Marokko. “Push your shoulders”. Zegt Momo mijn kitesurfleraar. Kitesurfen blijkt niet een van mijn talenten. Compleet onhandig sta ik aan mijn kite te bungelen en ik ben mijn board kwijt, alweer!
Ik zou me heel erg dom kunnen voelen, maar zo voel ik me niet. Ik kan er geen bal van maar ik vind het hartstikke leuk. Of Momo het nog leuk vind is de vraag? Hulpeloos kijk ik hem aan. Hij geeft mij niet het gevoel dat ik dom ben. Okay dan.. die bruine ogen, die witte tanden helpen mij natuurlijk ook door te zetten.
Ik bedenk me hoe belangrijk je leraar is. Als leerkracht is het leerzaam om ook eens in een leersituatie te zijn. Het belangrijkste is om de moed nooit op te geven en je vooral nooit dom te voelen. Hier ligt een grote taak voor mij, de juf. Naast een goede uitleg moet het kind blijven geloven in zichzelf. Net zoals Momo er met al zijn geduld er, geloof ik, nu voor gezorgd heeft dat ik op mijn board sta en…. daarna weer in het water knal! Ik weet weer hoe het voelt om te leren. Successen te behalen en weer te vallen. Ik weet wat ik mijn kinderen wil meegeven dit jaar: “Jij kan alles, geef nooit op!” Je juf heeft dan wel niet van die mooie Marokkaanse kijkers maar zal je erbij helpen!
