Woordblindheid en dyslexie

Over wat dyslexie is, bestaat sinds honderd jaar discussie. Termen als woordblindheid en dyslexie werden afwisselend gebruikt. Bij woordblinde kinderen werd vastgesteld dat zij woorden en letters niet goed konden lezen en schrijven, ondanks een goede visuele waarneming. Men ging daarbij uit van een centrale blindheid in de hersenen en een erfelijke bepaaldheid.

Dyslectische kinderen

Rond 1925 stelde Samuel Orton (Amerika) vast dat dyslectische kinderen symbolen omdraaien, zowel wat betreft volgorde als spiegeling. Hij verklaarde dit vanuit een onvoldoende specialisatie van de linker hersenhelft. Dit leidde eveneens tot verschijnselen als linkshandigheid, motorische onhandigheid en vertraagde taal-/spraakontwikkeling. Ook na Orton spelen bij de verklaring van dyslexie de visie op het functioneren van de hersenhelften een belangrijke rol.

Perceptuele dyslexie

We onderscheiden twee typen dyslexie: perceptuele dyslexie en linguïstische dyslexie. Bij een perceptuele dyslexie houden kinderen te lang vast aan een spellende, soms haperende, leesstrategie, waardoor het leestempo zeer laag ligt.

Linguïstische dyslexie

Bij linguïstische dyslexie is de leesstrategie radend. Bij een radende leesstrategie maken leerlingen voornamelijk gebruik van hun taalbegrip waardoor veel woorden fout gelezen of overgeslagen worden.

Leesstoornis, dyslexie en leeszwakte

In de jaren tachtig wordt er een onderscheid gemaakt tussen "leesstoornis" of dyslexie en "leeszwakte" (Rutter). Kenmerkend voor een leesstoornis is dat er sprake is van een gemiddelde intelligentie en dat er een leesachterstand is van twee jaar ten opzichte van het niveau dat op basis van de intelligentie mag worden verwacht. Daarbij zijn de rekenprestaties voldoende.

De bovenstaande tekst komt uit diverse (internet)bronnen. Ik heb geprobeerd de belangrijkste zaken op te schrijven. Aanvullingen en op- of aanmerkingen zijn altijd welkom. Zo helpen we elkaar. Dankjewel.