Juf Jedermann Blogs Met Passie

Juf Jedermann staat vol trots naar haar tuin te kijken. Het pad is af! Dankzij ‘Jochem Myer’, de man die bijna huppelend van energie met zijn vriendin langs haar caravan kwam en vertelde dat zijn moeder het zelf gedaan zou hebben. ‘Nou Jochem, ik heb het uiteindelijk ook zelf gedaan, bovendien is het gras gemaaid, het groenafval afgevoerd en met de uitgestoken plaggen heb ik achter mijn caravan een groen gazonnetje gemaakt waar eerst dor gras, een berg aarde en volop onkruid was. Het puin moet ik nog afvoeren, maar het is opgeruimd.’, mompelt ze in zichzelf. ‘Jochem’ zal het nooit te weten komen, maar hij was haar drijfveer: ‘Wat de moeder van Jochem kan, kan ik ook.’

Haar opgeknapte bistrosetje en de duobank staan te stralen in de zon als de krant gebracht wordt. De bezorgster is even stil als ze ziet dat de tuin eindelijk weer een tuin is, maar zegt niets. ‘Wat vind je ervan?’, vraagt ze vol verwachting. ‘Opgeknapt?’ De bezorgster knikt, maar blijkt toch een andere smaak te hebben dan juf Jedermann. ‘Ga je dat nog oververven?’, vraagt ze. Juf Jedermann kijkt verbaasd naar het donkergroene bistrosetje dat ze aanwijst. ‘Nee’, zegt ze. Dan wijst de vrouw naar het grindpad. Haal je het grind nog weg? ‘Nee’, zegt ze weer, want ze vindt het juist zo apart staan.

‘Hoe vind je mijn tegelpad geworden?’, vraagt ze gespannen. Het pad is uiteindelijk gelegd van vierkante tegels die ze bij een buurman mocht weghalen. Bij de geloosde zestig bij veertig tegels en trottoirbanden was zoveel puin dat ze te kort kwam en met de hele banden kon ze maar één kant van het pad leggen. Ze heeft er heel veel werk aan gehad om met grasplaggen de andere kant op te vullen. ‘Waarom heb je maar een rand?’ ‘Ik had niet genoeg. Het pad is smaller dan ik van plan was, maar dat komt ook omdat ik vijftig bij vijftig-tegels moest gebruiken. Maar na zware regen blijven je voeten droog. Daar gaat het tenslotte om. ’ Het gevoel van trots voor de verzette arbeid en het resultaat begint aanzienlijk af te nemen na al die opmerkingen. Ach, smaken verschillen nu eenmaal. ‘Waarom heb je de tegels niet gedraaid, dan had je een breder pad gehad.’ Door deze opmerking staat juf Jedermann even perplex, dan zegt ze: ‘Dat lijkt me onwaarschijnlijk met vierkante tegels’.

‘Hé buurvrouw’, klinkt er ’s avonds bij haar deur. ‘Wat ben je opgeschoten! Maar je moet je ook ontspannen hoor. Kom op, dan gaan we ‘boulen’, dat is goed voor je.’ Ze zit net uit te blazen na een heerlijke douche. Ze wil alleen nog maar de krant lezen en dan naar bed. Ze staat op het punt om nee te zeggen, maar weet dat het wel goed is om eens even iets anders te doen.

‘Ik heb dorst, ik ga eerst iets drinken’, zegt ze en loopt door naar het terras. Ook op de camping vergeet ze regelmatig iets te drinken als ze aan het werk is en hier biedt niemand aan om thee voor haar te halen.* Als ze achter haar ijsthee geïnstalleerd is en de prachtige rivier ziet schitteren in het licht van de dalende zon, komt een jonge vrouw met een meisje het terras op. Na even gekletst te hebben, moeten ze  echt beginnen, anders kunnen ze het ‘butje’ niet meer zien. Het meisje kijkt toe met haar knuffel stevig tegen zich aan geklemd. Als de eerste ballen worden gegooid, komt ze er zo dicht mogelijk bij staan. Bij de eerste punt loopt juf Jedermann naar het scorebordje, een simpel en handig systeem met een witte en blauwe knijper en aan beide zijden dertien vakjes. ‘Wil jij dat voor me doen?’, zegt ze als ze het meisje nieuwsgierig ziet toekijken. ‘Pak de blauwe knijper maar en zet hem op het vakje met de  1.’ Ze legt daarna steeds precies uit hoeveel vakjes de blauwe of witte knijper verder moet en op welk cijfertje hij dan staat, want…..’

Die nacht slaapt juf Jedermann heel ontspannen en droomt over knijpers, vierkante tegels en ….. meisjes die leren rekenen.                                         

*http://www.positiefleren.nl/jufjedermann/thee-voor-de-juf