Logeren

Gepost door Joke de Bruijn op donderdag, oktober 1, 2015 Onder: Juf Jedermann

Ze vervangt nu al weer een week de zieke juf en wat haar betreft kan de nieuwe week beginnen. De buitendeur is nog maar net open of Willie en zijn moeder staan al in de gang. Juf Jedermann herkent hem aan zijn blonde, eigenwijze piekharen die net boven het gangraam uitkomen. Een geinig mannetje. Beleefd en met een zonnig humeur.

‘Goedemorgen juf Jedje.’, klinkt het vrolijk als hij de klas in komt.

‘Goedemorgen W…’

De adem stokt in haar keel. Wat is er in vredesnaam gebeurd? Het anders zo gave koppie is één grote schaafwond. Op zijn lip zitten korsten. Tanden door zijn lip, schiet er door haar heen. Ach gut, dat arme kind heeft een flinke smak gemaakt!

En als ze beter kijkt, ziet ze dat er aan de voorkant in zijn haar een ‘klont’ zit.

Gat in zijn hoofd.

‘Wat heb jij gedaan?’, vraagt ze geschokt, maar die geschrokken ondertoon ontgaat hem. De pijn is al lang weer vergeten, want hij kan wel tegen een stootje.

‘Bij opa en oma gelogeerd’, zegt hij stralend.

‘Hij is met zijn opa en oma naar de speeltuin geweest.’, zegt zijn moeder gauw om misverstanden te voorkomen. ‘Willie is dol op schommelen, vooral als opa duwt, want die is niet zo bang uitgevallen. Dus het ging lekker hard en lekker hoog.’ Willie ogen glanzen nog als hij eraan terugdenkt.

Hij stond natuurlijk en toen schoten zijn handen los. Juf Jedermann ziet het in gedachte voor zich. Ze heeft het zelf al eens ondervonden, dus ze weet er alles van. Maar Willie vult aan:

-En toen zei oma: ‘Je vogeltje vliegt weg.’

Hoewel ze de uitdrukking nooit eerder gehoord heeft, begrijpt ze hem meteen. Er is maar weinig verbeeldingskracht voor nodig om Willie geschrokken met zijn beide handen naar de rits van zijn broek te zien grijpen. Hoe kom je op het idee om zoiets tegen een kind op een schommel te zeggen! Alsof een open rits het einde van de wereld is. Zoiets vergeef je jezelf toch nooit? Juf Jedermann is er stil van.

‘Eh, dat doet oma zeker nooit meer?’, zegt ze dan, omdat ze even niets anders weet.

Ze schudden allebei hun hoofd.

‘En Willie ook niet. Dat is dan weer de positieve kant ervan en gelukkig is het goed afgelopen.’, vult zijn moeder aan.

In: Juf Jedermann 


Tags: logeren  opa  oma 
blog comments powered by Disqus

 

Juf Jedermann Blog Update




Heb jij ook genoten van dit verhaal? Meld je dan (net als 101 anderen) direct GRATIS aan voor de Juf Jederman Blog Update.

Vul hier links je voornaam en emailadres in en ontvang één keer in de week een nieuw verhaal van Joke de Bruijn!

 

Joke de Bruijn woont in het westen van Nederland en is 76 jaar. Ze heeft één zoon en ze is gek op haar aanlooppoes Chippie. Er is pas op latere leeftijd ontdekt dat ze ADD heeft.

Joke heeft heel veel hobby’s: lezen, puzzelen, computer, creatieve dingen, fietsen, zwemmen, jeu de boules, 
tekenen, knutselen, op vakantie gaan en ze is ook nog actief op diverse onderwijsfora.

Ze zal onder de titel De avonturen van juf Jedermann verhalen schrijven die 'iedereen' die in het onderwijs werkt, meegemaakt zou kunnen hebben.

Namen van leerlingen, ouders en leerkrachten zijn veranderd en mocht je jezelf herkennen dan berust dit (waarschijnlijk) op toeval.

 Word Ook Fan!

Mooi en gezondMooi en gezond