Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘We hebben ons huis verkocht!’, zegt Tina enthousiast. ‘Alleen zoeken we nu nog iets voor een week of twee.’ 

Juf Jedermann is blij met haar mobieltje.  Zo blijft ze tenminste op de hoogte van wat er zich in de familie afspeelt als ze op de camping is.

‘Ga dan in mijn huis.’, zegt juf Jedermann. ‘Ik blijf hier nog wel even, het is prachtig weer.’

‘Wanneer kom je de sleutel brengen? Dan breng ik voor de verhuizing vast wat spulletjes over.’, vraagt een opgeluchte Tina.

‘Is dat echt nodig? Die 180 km heb ik deze zomer al zo vaak gereden. Als het niet nodig is, doe ik het liever niet. De sleutel ligt bij mijn buurvrouw. Of heb je hulp nodig bij de verhuizing?’

Hulp bij de verhuizing hebben ze niet nodig, dus handelt ze alles af per telefoon. De sleutel kan opgehaald worden bij buurvrouw G. Buurvrouw A. en buurman B. worden tijdelijk ontheven van hun toezichthoudende functie - ze houden een oogje in het zeil - en haar vriendin Jacky is bereid het bed te verschonen, want daar heeft juf Jedermann deze zomer een paar keer op geslapen. Helaas weigert de pomp van haar wasmachine. Dat komt wel heel ongelegen. Anton - Jacky’s man – weet alles te redden, behalve de pomp.

‘Geeft niet, ik was wel bij mijn schoondochter.’, zegt Tina.

Het tropische wijsje van haar mobieltje klinkt een paar dagen later weer. Tina.

‘Heb jij geen alarmerende berichten ontvangen?’

Nee, dat heeft ze niet.

‘Ik ben de sleutel gaan halen en heb mijn toilettas in de badkamer gezet.’

Ze begrijpt het meteen. Het alarm. Haar 55+-woning is uitgerust met een licht- en geluidsignaal en kan onder andere in de badkamer in werking worden gezet. Dat koord heeft ze jaren geleden al hoog opgeknoopt, want haar visite greep er iets te vaak naar om het licht aan te doen. Gelukkig heeft ze het alarm zelf nooit nodig gehad, daarom heeft ze er niet meer aan gedacht. Tot nu.

Tina heeft intussen kennis gemaakt met buurvrouw G. (die de sleutel had), buurvrouw A. (die haar heeft gewezen hoe je het alarm weer afzet), buurman B. (die een sleutel heeft voor noodsituaties) en vele, vele anderen.

Ja, ja, de sociale controle is groot in haar 55+wijkje.

Gierend van de lach zitten ze aan de telefoon.

Nog wel.

Telefoon!

Het tropische muziekje maakt haar elke keer weer vrolijk, maar nu niet. Ze ligt nog in bed.

Heb ik me verslapen? Had ik een afspraak?, schiet er door haar heen.

Ze schrikt als ze op het schermpje kijkt. Harrie, de man van Tina! Zo vroeg? Dan is er wat mis!

Nietsvermoedend neemt ze op.

Een gierend alarm snerpt in haar ‘slaperige’  oren. Brandalarm!, schiet er door haar heen. Wie juf Jedermann kent, weet van haar alarmvrees*. Er wordt niets gezegd of ze verstaat het niet, dat kan ook. Om gek van te worden!  Ze is meteen klaar wakker en verbreekt de verbinding.  Haar hart klopt na die 30 seconden al in haar keel en zij zit ver weg van dit geluidsgeweld. Het beeld van Harrie in een vreemd huis in die afgrijselijke herrie krijgt ze dan ook niet meer uit haar hoofd. Er moet wat gebeuren en snel ook.

(wordt vervolgd)