‘De glimlach van een kind dat met een trein speelt of een pop, zo ‘n glimlach maakt je blij daar kan geen feest meer tegen op.’
De tekst van deze ‘smartlap’ klinkt bijna overdreven in onze oren, maar voor ouders van een autistisch kind kan juist díe glimlach onbereikbaar zijn. Deze kinderen hebben vaak de grootste moeite om hun emoties te uiten. Een knuffel of een kus - die normaal gesproken vanzelfsprekend aan een kind wordt gegeven – maken het kind soms al panisch, omdat de ouder meer signalen afgeeft dan het kind begrijpen kan. Trouwens, ouders die zelf autistisch zijn, kunnen door dezelfde paniek overvallen worden als zij de signalen van hun baby niet begrijpen, soms met desastreuze gevolgen. Sigrid Landman beschrijft deze beklemmende ervaring heel ontroerend in haar boek ‘Moederen met autisme’. Let op dit is een affiliatielink!
Robot
Omdat de kinderen van nu de ouders van de toekomst zijn, wordt er onder andere in Engeland, Canada, Japan en de VS onderzocht of ook autistische kinderen kunnen leren hun emoties te uiten. Dr. Ben Robins (Universiteit van Hertfordshire in het Engelse Hatfield) heeft met zijn team een uniek project gelanceerd dat verreweg het meest succesvol op dit gebied bleek te zijn. Autistische kinderen spelen er een tiental minuten met de hiervoor ontwikkelde robot Kaspar, dit is een pop die kan (glim)lachen, knipogen en reageert op ‘pijn’ enz. Hij wordt op afstand bestuurd door een onderzoeker. De resultaten zijn verbluffend.
"Robots zijn veel geschikter omdat ze minder signalen afgeven. Bovendien zijn ze heel voorspelbaar.", legt Ben Robins uit. De prijs van de revolutionaire robot is ongeveer 1.500 à 2000 euro, terwijl de glimlach van een autistisch kind voor ouders onbetaalbaar is.
